ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν από λίγες εβδομάδες και μετά από 7 μήνες μαζί του είπα μεσ' από την καρδιά μου ότι τον αγαπώ και ειλικρινά δεν περίμενα ν' ακούσω απάντηση. Ξεχείλιζα από αγάπη και όμορφα συναισθήματα και ήθελα μόνο να τα μοιραστώ και να το ξέρει. Όμως προχθές μού έκανε κουβέντα από μόνος του χωρίς να έχω αναφέρει τίποτα άλλο και μου είπε ότι χαίρεται πολύ να περνάμε χρόνο μαζί και ότι του αρέσω πολύ σαν γυναίκα αλλά να μην τον παρεξηγώ που δε μπορεί να μου πει το σ' αγαπώ γιατί δεν ξέρει αν νιώθει κάτι τέτοιο, δεν νιώθει λέει καν πεταλούδες στο στομαχι. Μου εξομολογήθηκε κιόλας ότι κάποτε αγάπησε μία και δεν ήταν αμοιβαίο και υπέφερε για ενάμιση χρόνο. Λέει ότι μπορεί από τότε να μπλόκαρε συναισθηματικά, δεν ξέρει τι του συνέβη. Ήθελε μόνο να είναι ειλικρινής μαζί μου για να μη μου αφήνει ερωτηματικά. Θέλει να είναι μαζί μου μα λέει πως δε θέλει να υπόσχεται τίποτα όσο δεν το νιώθει. Κι εγώ τώρα σκέφτομαι συνέχεια τα λόγια του. Από τη μια ξέρω ότι η αγάπη δεν κοιτάει εγωισμούς και ότι η ουσία είναι να αγαπάμε χωρίς να περιμένουμε ανταποδωση. Αλλά είναι και καιρός να κοιτάξω τον εαυτό μου, είμαστε και οι δύο 35 χρονών και δε θέλω να επενδύσω κι άλλο συναισθηματικά για να μου πει μια ωραία μέρα bye-bye επειδή θα βρει άλλη που θα αγαπήσει αληθινά. Το σκέφτομαι να χωρίσω αλλά με τι πρόσχημα... Φοβάμαι μην είναι εγωιστικό να χωρίσω από κάποιον που θέλω και αγαπώ τόσο πολύ και μπορεί και να θέλει λίγο χρόνο να ξεμπλοκαρει τα αισθήματα του. Μετά σκέφτομαι μην τον κρατάω από κάτι καλύτερο γιατί μπορεί με μένα να μη νιώσει ποτέ εκείνο το αίσθημα που νιώθω τώρα εγώ γι' αυτόν. Θα πονέσω είτε φύγω είτε μείνω σίγουρα.