ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...πως σου εδωσα περισσότερη αξία από αυτην που πραγματικα εχεις, πως σε θεώρησα το "μεγάλο μου έρωτα" χωρίς καν να σε γνωρίσω. Βασιζόμενη μόνο στυν αυρα σου, στην έλξη που μου ασκούσες. Δεν εχουμε μείνει μόνοι μας ούτε για 5 λεπτά, δεν σε ξερω καθόλου σαν άνθρωπο, πως λειτουργείς σε απλα καθημερινά πράγματα. Πάντα στο επαγγελματικό περιβάλλον και πάντα μπροστα σε τρίτους. Και προσπαθούσα να σε καταλάβω από τα λίγα που μου έδινες... μήπως τελικά αυτα τα λιγα ήταν και όλα όσα είχες? Αυτό είσαι? Ένας συναισθηματικά ανάπηρος άνθρωπος (όυτε μια φορά στα τοσα χρόνια που σε ξέρω δεν έχεις αναφερθεί στην οικογένεια σου), έρμαιο των αναρίθμητων "φίλων" σου, αρκετών ωστε να γεμίζουν την κενή ζωη σου, κενη από συντροφικότητα και ουσιαστική δέσμευση? Πόσο κρίμα, εισαι ένας τόσο τρυφερός άνθρωπος, γιατι να μην μπορείς να ανοιχτεις αληθινα στους ανθρώπους, τι κουβαλάς μεσα στην ψυχή σου, πολύ θα ήθελα να το μάθω κάποτε... και όλο αυτό το φλερτ τι ήταν από την πλευρα σου, που με άκανε να ελπίζω σε πολύ περισσότερα? Το ξερω πως ήταν πολύ περισσότερα, μόνος σου το παραδέχτηκες... "παρόμοια θέματα"... μόνο που ήταν πια αργα... Σκεψεις θερινής νυκτός, εσυ μου δίνεις το έναυσμα με αυτες τις φωτο, τι έγινε ξαφνικα και αποκαλύπτεις τόσα πολλά για τις κινήσεις σου? Ποιός θελεις να τα ξερει εκτός από τους "friends" σου? Ήσουν πάντα "στρείδι", έτσι θα σε θυμάμαι, σαν ένα μεγάλο ερωτηματικό...Μακάρι να περνάς καλά και να μη γυρίσεις στο σπίτι σου πάλι μόνος με ένα σωρο φωτογραφίες και την αγκαλια σου και πάλι άδεια, αφού δε με άφησες να τη γεμίσω εγώ όταν είχες την ευκαιρία, ας τη γεμίσει κάποια άλλη, αλλά ας μην το μάθω, οκ? ;-)