ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν διαβάσατε μια προηγούμενη εξομολόγηση μου για ένα πολύ τρομαχτικό όνειρο που είχα δει αλλά σας έχω και δεύτερο, εξίσου τρομαχτικό κι αγχώδες.Είχα λέει μία δίδυμη αδερφή. Και μας κυνηγούσε μία μαύρη σκιά η οποία ήθελε να πιστέψουμε στη θρησκεία της με το ζόρι (κάτι σαν τους τζιχαντιστές, αλλά σε ακόμη χειρότερη version). Μας κυνηγούσε παντού, κάποιες στιγμές την ένιωθα δίπλα μου, πίσω μου και πάντα ότι είχα ένα ασήκωτο βάρος που κουβαλούσα. Κάποια στιγμή μας έπιασε και μας πήγε σε ένα αποπνικτικό δωμάτιο με ατμούς που ήθελε να μας κάψει ζωντανούς! Τα καταφέραμε να ξεφύγουμε αλλά ήμασταν άστεγες και πεινασμένες σε μία καινούρια πόλη. Κι επειδή ήμασταν αρκετά πεινασμένες αποφασίσαμε να κλέψουμε μικροπράγματα από ένα σουπερμάρκετ. Κλέψαμε ένα σαλάμι αέρος και ένα ζαμπόν (μέχρι και στα όνειρα μου η αδυναμία μου για τα αλλαντικά δεν κρύβεται). Δεν έδωσαν και πολύ σημασία. Πήγαμε και δεύτερη φορά. Τότε κάλεσαν την αστυνομία, μας έψαξε λίγο αλλά καταφέραμε να κρυφτούμε. Την τρίτη όμως φορά...Η αστυνομία μας έψαχνε παντού! Δεν μπορούσαμε να της ξεφύγουμε με τίποτα! Τρέξαμε σε μία γειτονιά, ανεβήκαμε σε μια ταράτσα και πηδήξαμε στην άλλη. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που έγινε κουραστικό. Έτσι πιάναμε τα σκοινιά της μπουγάδας ώστε να προχωράμε στις ταράτσες. Τότε, πιάσαμε ένα μεγάλο σκοινί, ρίξαμε έναν μεγάλο πήδο και βρεθήκαμε... Σε ένα πράσινο σπιτάκι φτιαγμένο από υφάσματα στον Όλυμπο! Αυτό το όνειρο νομίζω είναι πιο κουφό από το προηγούμενο και κράτησε αιώνες! Ήταν πολύ μεγάλο και λεπτομερές. Που κολλούν όλα αυτά δεν μπορώ να καταλάβω...