4.5.2018 | 01:04
Πονάει η ψυχή μου...
Και ήρθε η ώρα γιαγιάκα μου.Μας άφησες και έφυγες.Ταλαιπωρήθηκες πάρα πολύ και άφησες πίσω σου μόνο πόνο.Ειδικά ο παππούς δεν ξέρω πως θα συνέλθει.Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω.Μου φαίνεται σαν ένας εφιάλτης που θα τελειώσει.Δεν μπορώ να φανταστώ το ότι όταν έρθω δεν θα είσαι εκεί να αγκαλιάσεις και να με φιλίσεις στο μέτωπο γιαγιάκα μου και ότι δεν θα ακούω τις παλιές ιστορίες σου που μου τις έλεγες αμέτρητες ώρες με νοσταλγία.Αχ γιαγιά μυ πώς θα φύγει αυτός ο πόνος στην ψυχή μου πώς;Μακάρι να μας βλέπεις από εκεί ψηλά και ελπίζω κάποια μέρα να συναντηθούμε ..γιατι μου λείπεις τόσο πολύ γιαγιά μου.Εμείς οι δύο είμασταν κάτι πιο πολύ από γιαγιά-ανηψιάΕίμασταν σαν ε φίλες που τα λέγαμε όλα μεταξύ μας.Πόσο με πρόσεχες γιαγιάκα μου που περίμενες όλη μέρα στο κρεβάτι για να γίνω καλά όταν ήμουν άρρωστη και πάντα μου έφερνες κ από ένα φρέσκο αυγουλάκι.Τώρα τίποτα δεν είναι το ίδιο χωρίς εσένα..Ένα κομμάτι μέσα μου πέθανε και έφυγε μαζί σου...
0