ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έφυγε παιδιά, έφυγε. Νοίκιασε άλλο σπίτι. Ήμασταν μαζί 7 χρόνια. Ξεκίνησαν όλα από δυνατό έρωτα απ' τη μεριά του. Εγω στην αρχη είχα βολευτει ίσως στο πόσο πολύ με ηθελε, τον ηθελα κι εγω, ισως οχι τοσο εντονα; Με τα χρονια αυτο αλλαξε μορφες, προσπαθουσα να το κανω να δουλεψει και οι δυο θελαμε πολυ να το κανουμε να δουλεψει. Εγω εβλεπα οτι υπηρχαν προβληματα, διαφορετικη οπτικη σε πολλα πραγματα και έντονες διαφωνιες. Αυτος δεν το εβλεπε ή δεν ήθελε να το δει. Εγω αρχισα να αναδεικνυω τα προβληματα για να λυθουν, τα εκανα ετσι χειροτερα; Του εδειξα απλα την πραγματικοτητα; Επίσης, κώλωνα να προχωρησω, ενω αυτός ηθελε τρελά. Μη με βρίσετε, υπήρχαν λόγοι. Μήπως κι αυτός όμως ηθελε να μη χαλάσει την ιδανική σχέση που είχε στο μυαλό του; Μήπως τον ξεβόλευα οταν αρχισα να ειμαι απολυτως ο εαυτος μου; Μήπως ψιλοζούσαμε εν τέλει ένα ψέμα; Έφυγε. Πονάω αφάνταστα, μου έχει ξεριζωθεί η καρδιά. 7 χρόνια δε με είχε απορρίψει ούτε δευτερόλεπτο, αντιθέτως. Αν εξαιρεσουμε οτι συμπεριφεροταν συχνά αρκετά άσχημα, κυριως στις διαφωνιες ώρες ώρες ένιωθα λες κ με μισούσε. Και έλεγε πράγματα παράλογα ή δε μ άφηνε να μιλήσω. Ίσως να έφταιγε όμως ότι κι εγω ειχα αραιωσει τις σεξουαλικες επαφες. Για το οποιο ομως εφταιγε η συμπεριφορα του που δε μ αρεσε και του το ειχα πει πόσες φορές. Οταν συμπεριφεροταν καλα ηταν ολα τελεια. Μου εδινε αξια, μου εδινε τεραστια αξια, αυτο με ποναει που εχασα; Ή αυτόν; Ή και τα δύο;