ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρίσαμε.Μετά από 4 χρόνια ένιωσα ότι η σχέση έκανε τον κύκλο της και αντί να παλέψω για τον έρωτά μου, για την αγάπη μου εγώ απλά έφυγα και τον άφησα....Τον αγαπάω ακόμα όσο κλισέ κι αν ακούγεται, τον νοιάζομαι πάρα πολύ. Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση να χωρίσω και τώρα μέσα στη στενοχώρια μου δε θυμάμαι καν το λόγο που με έφερε σ αυτήν την κατάσταση...Όμως υπάρχει κάτι ακόμα πιο δύσκολο...τον στενοχώρησα και δεν το αντέχω. Δεν μπορώ τρελαίνομαι μόνο στην ιδέα ότι του προκάλεσα πόνο και θλίψη...ποιος εγώ; που τον αγαπάω όσο τίποτα....Κι όμως πρέπει να μην υποκείψω και να κρατήσω την απόφαση μου γιατί μετά δε θα έχει νόημα...δε θα με παίρνει στα σοβαρά και ίσως μου ξαναβγεί πάλι στην επιφάνεια το συναίσθημα που με έκανε να χωρίσω.Απορώ πώς μπορούν να χωρίζουν οι άνθρωποι και να είναι οκ μ αυτό; Πάνε τώρα 3 μέρες που απλά πονάω, σκέφτομαι ότι τον πλήγωσα και δε μπορώ να μου το συγχωρήσω...ούτε αυτός φυσικά θα μου το συγχωρήσει...Άλλο ένα τηλέφωνο να με πάρει δε θα αντέξω....