ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω δαγκωσει την λαμαρινα τοσο γερα που δεν μπορώ να σταματησω να χαμογελαώ! Θα σας πω την συντομη ιστορια μου... Λοιπον εγω μεχρι πριν λιγες μερες, ειχα σχεση που τους χειμερινους μηνες ηταν εξ αποστασεως. Ετσι, περυσι μεσα στην χρονια, ειχα παει με το λεωφορειο να δω το αγορι μου... Διπλα μου καθοταν ενα παιδι που πηγαινε και αυτος να δει την κοπελα του. Συζητάγαμε για 5 ωρες και ειχαμε συμπαθησει πολυ ο ενας τον αλλον. Οταν φτασαμε αποχαιρετηθηκαμε και αυτο ηταν. Μετα λοιπον από λίγες μερες, τον ειδα στην σχολη μου...Υπονοησε οτι χωρισε και ρωταγε για το αγορι μου. Όταν του ειπα οτι τα πηγαιναμε καλα, με αφησε...Αυτο το σκηνικο ειχε γινει πολλες φορες που και καλα ερχοταν τυχαια απο την σχολή και ακόμα και οταν η σχεση μου πηγαινε σκατα , τον απερριπτα πληρως, γιατι ηθελα να ειμαι σωστη. Τελοσπαντων τον τελευταίο μηνα, ενω ειχα παρει αποφαση να το ληξω με το αγορι μου γιατι ειλικρινα δεν με εκτιμησε οσο θα επρεπε, αυτος στριφογυρνουσε στο μυαλο μου. Θεωρουσα οτι απλα το μυαλο μου κανει παιχνιδια και οτι δεν θελω οντως κατι απο εναν αγνωστο επι της ουσιας. Χωρισα και την ιδια μερα, τα εφερε ετσι η τυχη που αρχισαμε να στελνουμε μυνηματα (δεν θα πω πως ακριβως εκατσε, αλλα δεν το επιδίωξα επακριβως). Αυτος τωρα ειναι εκτος πολης, αλλα εδειξε ξεκαθαρη προθεση να βγουμε οταν γυρισει και εδειξε να του αρεσω . υγ. Δεν θα σας κρυψω οτι εχω τυψεις που το μυαλο μου ειναι ηδη σε αλλον, αλλα θεωρω οτι το μονο μου λαθος ηταν που δεν αφησα πιο γρηγορα μια κατασταση που μονο χαρουμενη δεν με εκανε. Κραταω μικρο καλαθι οσον αφορα τον καινουριο, αλλα και μονη νιωθω υπεροχα. Το σιγουρο ειναι οτι εχω ηδη προχωρησει.