ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπάρχουν, πόνοι και πόνοι... Σαν τον πόνο της καψούρας... Κανένας! Και τι γίνεται όταν θες το αντίδοτο; Και το χειρότερο όταν το αντίδοτο δεν μπορείς να το έχεις; Δυστυχώς, δεν υπάρχουν υποκατάστατα και γενόσημα! Γιατί το αντίδοτο, είναι μόνο το άρωμά της και το βλέμμα της!Το Σωτήριον έτος 2016. γνώρισα μια μεγαλύτερη γυναίκα, νεαρή σε ηλικία όμως. Μου άρεσε πολύ! Δεν δίστασα να την προσεγγίσω. Δεν φοβήθηκα να την διεκδικήσω. Και ας μην είχα ούτε την θεϊκή ομορφία, ούτε πλούτη, ούτε δύναμη και εξουσία. Ας ήξερα ότι δεν θα έβγαζε πουθενά όλο αυτό. Τα έβαλα όλα στην άκρη. Απλά πίστεψα στον εαυτό μου! Ήξερα πως δεν θα υπάρξει αύριο και άλλη φορά!Έγινα για μια φορά ρομαντικός. Ένας ένας Δον Κιχώτης του έρωτα!Πέρασα πολύ ωραία για όσο καιρό έτυχε οι δρόμοι μας να συναντηθούν. Είχαμε καλή επικοινωνία. Μάθαμε πολλά ο ένας από τον άλλον. Το ξέρω και το ξέρει. Της το είχα πει. Της είχα πει πόσο την εκτιμούσα, πόσο τυχερός και υπερήφανος ήμουν που γνώρισα μια γυναίκα σαν και αυτή! Μάλλον και γι' αυτό ξέκοψε κάθε επαφή μαζί μου. Και το αρνείται μέχρι σήμερα. Δεν την ξέχασα σε αυτές τις γιορτές! Της έστειλα μήνυμα και της ευχήθηκα τα καλύτερα. Δεν ανταπέδωσε. Και λέω λίγο ρομαντικά: Γιατί να πατάει Delete, σε έναν άνθρωπο, έτσι απλά; Δεν την πλήγωσα! Μόνο την αγάπησα! Σκεφτόμενος ψυχρά, όμως λέω: Λίγο λογικό... Ειδικά όταν έμαθα πριν από λίγους μήνες ότι παντρεύτηκε! Δεύτερο χτύπημα! Μετά από όλα αυτά, νιώθω ένα παράπονο μέσα μου. Κάπως έτσι, δημιουργείται μέρα με τη μέρα ένα γιγάντιο απωθυμένο. Ίσως γιατί διεκδίκησα κάποια που φαινομενικά ούτε μια στο εκατομμύριο δεν θα είχα. Και γι' αυτό ο πόνος μου είναι αντιστρόφως ανάλογος της πιθανότητας να έκανα κάτι μαζί της!6 μήνες μετά τον αποχωρισμό μας, ακόμη την σκέφτομαι. Δεν πίστευα ότι θα πάθαινα τέτοια ζημιά, από κάτι τόσο αθώο!