ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

λενε οτι ο μαγαλυτερος πονος ειναι να χανεις το παιδι σου.εγω θα προσθεσω οτι ο δευτερος μεγαλυτερος πονος ειναι να χανεις τον γονιο σου κ ειδικα τη μητερα σου. κ ειναι αυτος που ζω εγω.η μαμα μου παντα μου ελεγε οτι ο πιο ανωδυνος τροπος να να αντιμετωπιζεις τον πονο αυτο ειναι να εχεις ηδη δικα σου παιδια/οικογενεια πριν χασεις τον γονιο γιατι ετσι οσο κιαν πονας εχεις την καθημερινοτητα σου με την οικογενεια σου και μαζι με την παροδο του χρουνου ειναι πιο ευκολο να συνελθεις..και τουλαχιστον ετσι οπως το εθετε εγω το καταλαβαινα κ συμφωνουσα μαζι της..δυστυχως ομως εφυγε νωρις..ακομα δεν εχω κανει οικογενεια και ο πονος που νιωθω ειναι αβασταχτος.και το κακο ειναι οτι μια απτις χειροτερες συνεπειες του πονου μου ειναι οτι εχω αποκτησει μια κακη κατα καποιο τροπο συνηθεια..οταν μουρχονται στο μυαλο ομορφες αναμνησεις απο οποιαδηποτε στιγμη της ζωης μου, χαιρομαι για λιγο, αλλα μετα το συνδυαζω αμεσως με το οτι τοτε ειχα τη μαμα μου, ενω τωρα οχι, στεναχωριεμαι, ποναω κ αμεσως προσπαθω να μην ξαναφερω στο μυαλο μου αυτην την αναμνηση.πχ..εζησα μια υπεροχη φοιτητικη ζωη και οταν το σκεφτομαι αυτο χαμογελαω, αλλα στο καπακι θυμαμαι τι καλα τοτε που ειχα κ τη μαμα μου που με στηριζε σε δυσκολεσ στιγμες μου κλπ...κ τωρα δεν την εχω, και για ν μην ποναω προσπαθω ν μην σκεφτομαι τα φοιτητικα μου χρονια..μαλακια που σκεφτομαι ετσι, το ξερω, γιαυτο και το παλευω μεσα μου να βρω τις ισορροπιες μου..το σιγουρο ειναι οτι καθε μερα παιρνω δυναμη για να συνεχιζω απτο θεο και απτη σκεψη οτι η μαμα μου θα ηθελε να με βλεπει παντα χαρουμενη ..σ'αγαπαω μαμα μου..........