ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ηταν σε σπιτι ,εξω σε ενα μαγαζι...αλλα το ιδιο θα μου εκανε κ σε σπιτι να ηταν...Μου ειναι δυσκολο να κοινωνικοποιηθω..ολοι ειναι πιο χαλαροι,κανουν αστεια ,ειναι προσιτοι ,εγω νιωθω μποκαρισμενη ,αμηχανα,αβολα...βλεπω οτι ειμαι μονη επι της ουσιας χωρις αγορι,ή καποιες ιδιαιτερες παρεες και αυτο μου προκαλει αγχος και με στεναχωρει πολυ..και νιωθω οτι το εκπεμπω κιολας..μου φιανεται...δε μπορω να χαλαρωσω και να αφεθω στην παρεα ..να ενταχθω ...νιωθω αποκομμενη...Ολα αυτα τα μιζερα και αρνητικα συναισθηματα..ενω δεν ειμαι ετσι γμτ...εχω αναγκη να ξεφυγω απο ολα αυτα αλλα μου φανταζει γολγοθας...Δ βρισκω ακρη....

Φίλτατη, μιας και αναφέρεις ότι δεν έχεις αγόρι και δεν έχεις και ιδιαίτερες παρέες, θα σου πω κάτι πολύ απλό: χθες είχες μία πρόσκληση να πας σε γενέθλια, να δεις κόσμο, να μιλήσεις και να γελάσεις με αυτούς, ίσως και να γνώριζες έναν άντρα ομοίως μόνο και ποτέ δεν ξέρεις... Ξέρεις πόσοι δεν έχουν ούτε καν την πολυτέλεια για μία τέτοια έξοδο κοινωνικοποίησης και την αναζητούν απεγνωσμένα; μην αφήνεις τις ευκαιρίες, με το να μην πας χθες απλά ανατροφοδότησες το ήδη υπάρχον πρόβλημά σου... Και δεν είναι Γολγοθάς, είναι θέμα να κάνεις την αρχή...

Μα το γνωριζω και το χω συνειδητοποιησει πλεον ..το προβλημα μου ξεκιναει κ τελειωνει σε μενα...στο μυαλο μου,στις σκεψεις μου...και δεν μ0υ ειναι ευκολο να το ξεπερασω...κ το ηθελα να ειμαι εκει χθες...και ηξερα οτι μπορει να γνωρισω καποιον η να περασω καλα...Και ετοιμαστηκα,ντυθηκα και επειδη δεν εβρισκα καποιον να ερθει μαζι μου καθισα για υπνο...Τα ιδια δηλαδη...Ειναι αφανταστα δυκολο στα ματια μου αυτο που ολοι οι υπολοιποι θεωρουν απλο και αυτονοητο...Παντα ετσι θα ειμαι...