ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι κάνεις όταν έχεις "κολλήσει"; Χιλιοειπωμένη η ερώτηση, δυσεύρετη η απάντηση. Να είσαι λίγο μετά τα 30, να έχεις ό, τι χρειάζεσαι σε ένα μίνιμουμ επίπεδο για να είσαι καλά - υγεία, δουλειά, να μένεις εδώ και λίγο καιρό μόνος σου στον χώρο σου και να ανεξαρτητοποιείσαι, να κάνεις μετά από αναβολές χρόνων πράγματα για σένα όπως γυμναστήριο, να έχεις ήδη χάσει σε ενάμιση μήνα τέσσερα κιλά, να ακούς καλά λόγια από τους άλλους και να βραβεύεσαι στην δουλειά σου.Μπορεί να μην είσαι μοντέλο, αλλά δεν σου λείπει κάτι. Έχεις τις σπουδές σου, το πτυχίο σου και το μεταπτυχιακό σου στην Αγγλία, είσαι (πιο σωστά: πιστεύεις ότι είσαι) διαβασμένος και άνθρωπος που έχει να πει δυο πράγματα. Κι όμως να έχεις τρομερά χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, να αισθάνεσαι την απόρριψη σε κάθε τι, (ακόμα και να τη δημιουργείς με το μυαλό σου) και συν τις άλλοις τα ιδεοψυχαναγκαστικά σου συμπτώματα να τα βάζουν όλα σε δεύτερη μοίρα και να μην μπορείς να χαρείς καν τη στιγμή. Πήγαινες χρόνια σε ψυχολόγο και έχεις κάνει πρόοδο κατά καιρούς αλλά αυτή τη στιγμή αισθάνεσαι ότι είσαι τόσο χαμηλά και ότι κανείς δε μπορεί να σε βοηθήσει, ό,τι είναι μάταιο. Τι κάνεις; Πως προχωράς (κυριολεκτικά και μεταφορικά);