ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φίλος από παλιά. Στο πολύ μακρινό παρελθόν (τύπου 10ετία) είχε παιχτεί κάτι. Ελεύθεροι και οι δύο εδώ και κάποιους μήνες. Κάνουμε πολύ ωραία παρέα, τα βρίσκουμε, ταιριάζουμε, μοιάζουμε και σαν χαρακτήρες και έιμαστε και σε παρόμοια φάση. Πριν 1-1.5 μήνα, αφού λέμε τι ώραια που τα πάμε και πόσο σημαντική είναι αυτή η σχέση (φιλική) και για τους δύο και ότι κανείς μας δε θέλει να μπλεχτεί σε κάτι σοβαρότερο αλλά ελκύουμε ο ένας τον άλλον, ας κάνουμε και αυτό το σαικς. Και το κάνουμε. Και είναι καλό, πολύ καλό. Και βάζουμε και τους κανόνες μας, κρατάμε την όλη φάση καζουαλ και συνεχίζουμε την παρέα μας ανενόχλητοι. Γνωρίζουμε κόσμο, ψιλοπαίζονται διάφορα, τα συζητάμε όλα, μια χαρά. Έτυχε βέβαια και αυτός δεν είχε κάνει κάτι άλλο αυτό το καιρό.Έλα μου όμως που τις τελευταίες μέρες που αυτός κάνει κάτι με άλλη, έχω ξενερώσει άπειρα. Είμαι απόλυτα σίγουρη ότι δε θέλω κάτι περισσότερο από αυτό που έχουμε, επ ουδενί δεν τον ερωτεύομαι ή οτιδήποτε τέτοιο. Μου γυρνάει εγωιστικά μάλλον. Ίσως επειδή δεν είμαι η πρώτη του επιλογή? Που υπάρχουν και πρακτικοί λόγοι για αυτό βέβαια αλλά και πάλι. Ξέρω ότι είναι τελείως χαζό το να νιώθω έτσι γιατί και εγώ ακριβώς τα ίδια κάνω και αν πέρναγε κανα τρίμηνο και δεν είχε κάνει τίποτα άλλο θα αρχιζα να αγχώνομαι μήπως το βλέπει αλλιώς. Πως το ορθολόγίζουμε το εγωιστικό κομμάτι λοιπόν?