ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ενώ τώρα είμαι 21 αφήστε με να σας πω την Ιστορία του δεκαοκτάχρονου εαυτού μου: Αφού τελείωσα το λύκειο πήγα δύο μήνες Λονδίνο και εκεί γνώρισα ένα παιδί έναν χρόνο πιο μεγάλο από εμένα που ήταν κι αυτός εκεί για διακοπές, τον ερωτεύτηκα, με ερωτεύτηκε... Αυτός ήταν ο πρώτος μου. Όταν γυρνάω Ελλάδα διαπιστώνω πως έχω μια βδομάδα καθυστέρηση, κάνω τεστ εγκυμοσύνης και βγαίνει θετικό, μα πώς; Προφυλάξεις πήραμε, γιατί αυτό; Λένε πως τα προφυλακτικά προστατεύουν κατά 98,5% εγώ γιατί να ανήκω στο 1,5%; Την άλλη μέρα λέω στην μητέρα μου (παλαιών αρχών γυναίκα) ότι τάχα μια φίλη μου είναι έγκυος και μου ζήτησε να της πω τι να κάνει κτλ. Η μητέρα μου τότε μου λέει -" Τι να της πεις να κάνει; Έκτρωση να της πεις να κάνει! Ακούς εκεί έγκυος δεκαοκτώ χρονών κοριτσάκι!". Δεν το πίστευα η μητέρα μου μου έλεγε να κάνω έκτρωση; Κάνω πως κοιτάω το κινητό μου και φεύγω έχοντας πάρει μια απόφαση: Δεν θα το πω στην μαμά! Τον παίρνω τηλέφωνο και του λέω πως σε 8 μήνες θα γεννήσω το παιδί του και ο ίδιος φάνηκε έτυμος να αναλάβει τις ευθύνες του -"Δεν έμεινες μόνη σου έγκυος" μου είπε. Έτσι κι αλλιώς και οι δύο σπουδάζαμε στην ίδια πόλη. Το παιδί γεννήθηκε εφταμηνίτικο και εγώ φοβόμουν πολύ, το τι έγινε και το έμαθε η μάνα μου είναι από μόνο του μια μεγάλη ιστορία αλλά όταν το έμαθε ήρθε αμέσως στο νοσοκομείο πού ήμασταν (γιατί όπως είπα "Έιναι μεγάλη ιστορία") και φέρθηκε πολύ καλύτερα από ότι περίμενα: Έλεγε πως αυτή ήταν η αιτία για ότι έγινε και πώς απέτυχε σαν μάνα γιατί όταν την είχα πολύ ανάγκη δεν ήταν δίπλα μου και να υπόσχεται πως δεν θα με αφήσει ξανά. Εκεί που σπούδαζα όλοι με ρώταγαν πόσων χρονών είμαι και όταν του έλεγα "δεκαοκτώ μισό" άλλαζαν πεζοδρόμιο, αλλά δεν πειράζει, εκείνη η χρονιά ήταν κάπως δύσκολη, δεν βαριέσαι όμως, δεν πειράζει! Τώρα ο γιος μου έκλεισε τα 2 και είναι μια χαρά, έχω και την μητέρα μου και τον άντρα μου δίπλα μου και δεν φοβάμαι τίποτα.