15.11.2013 | 19:17
Πώς γίναμε έτσι ρε γαμώτο
Κάποτε... εσύ με εκείνο το μηχανάκι σου, κι εγώ με λεωφορείο και ποδαρόδρομο, συναντιόμασταν πάση θυσία.Τώρα... έχουμε δύο αυτοκίνητα, και ούτε για έναν καφέ δεν πηγαίνουμε πια.Κάποτε... ήθελες να εξερευνήσεις όλο μου το είναι.Τώρα... δεν έχεις όρεξη για κουβέντα.Κάποτε... κοιμόμουν μαζί σου τα Σάββατα, και με κράταγες αγκαλιά όλη τη νύχτα.Τώρα... κάνουμε έρωτα κάθε βράδυ, κι όμως γυρνάς την πλάτη και κοιμάσαι πάντα πριν από 'μένα.Κάποτε... με γούσταρες με τις ατέλειές μου.Τώρα... έχω μείνει πετσί και κόκαλο γιατί φοβάμαι ότι σε χάνω.Κάποτε... άφραγκοι, με δυο μπύρες, περνάγαμε γαμάτα.Τώρα... έχεις τα πάντα, κι όμως συνέχεια μουτρωμένος είσαι.Κάποτε... έλιωσαν τα φτωχά μου πέδιλα απ' τις βόλτες στα στενά της Πλάκας.Τώρα... βλέπεις βλακείες στην τηλεόραση και βαριέσαι που ζεις.Κάποτε...ήμασταν δύο και μου έταζες τα αστέρια να γίνουμε τέσσερις.Τώρα... σου χάρισα τα πιο όμορφα παιδιά στον κόσμο, και είμαι τόσο μα τόσο δεδομένη.
