ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολλές φορές πολλά πράγματα τα οποία είναι οφθαλμοφανή για τους άλλους-είναι πράγματα που εμείς "Δεν βλέπουμε."Είμαι 23 χρονών κοπέλα και έχω μια πολύ καλή μου φίλη η οποία είναι ψυχολόγος.Έχουμε κάνει πολλές συζητήσεις για διάφορα θέματα αλλά η σημερινή μας συζήτηση ήταν λίγο διαφορετική.Σήμερα παραδέχτηκα διάφορα θέματα που ντρεπόμουν να πω σε οποιονδήποτε οτι με απασχολούν.Της είπα ότι ποτέ δεν ένιωθα πολύ άνετα με τον εαυτό μου και ποτέ δεν ήξερα γιατί,ότι έχω περάσει άσχημες καταστάσεις μέσα στο σπίτι τα παιδικά μου χρόνια τα οποία με επηρέαζαν στην σχολική μου ζωή ως παιδί και έφηβη,ότι δεν κάνω πράγματα που θα ήθελα να κάνω...Της είπα επίσης κάτι το οποίο μπορεί να ακουστεί λίγο αστείο,αλλά είναι αλήθεια.Εδώ και έξι χρόνια,σκέφτομαι κάθε μέρα ένα παιδί από το σχολείο.Δεν έχει σχέση με έρωτα ακριβώς,ούτε έχω προβλήματα στην τωρινή σχέση με το αγόρι μου.Κάθε μέρα ομως σκεφτομαι τι κανει και που είναι και αυτό ακομα και που το λεω μου ακουγεται περιεργο.Στην δευτερα λυκειου εδωσα μαζι του το πρώτο μου φιλι,βγηκαμε μερικα ραντεβου αλλα τιποτα παραπανω.Ουσιαστικα δεν τον γνωριζω καν.Μετά από πολλή συζητηση καταλαβα το εξης και τον κουλο λογο για τον οποιο τον σκεφτομαι ακομα.Μεσα απο αυτο το ατομο εγω ζω τις ανεκπληρωτες επιθυμιες μου.Ως παιδι και μεχρι το γυμνασιο,ονειρο μου ηταν να γινω κτηνιατρος.Μου λεγανε οτι ημουν ξυπνιο παιδι,αλλα υπεφερα απο συναισθηματικα προβληματα και υπερκινητικοτητα,σαν μαθητρια το διαβασμα για εμενα ηταν γολγοθας.Είχα διαφορα θεματα στην εφηβεια μου,δεν μπορουσα να διαβασω,ο πατερας μου ως μαθηματικος παλευε να μου τα βαλει στο κεφαλι και εγω ομως δεν τα καταφερα.Αναγκαστηκα να παω θεωρητικη μη ξεροντας τι να ακολουθησω και τι μου αρεσε και ενιωθα χαμενη.Εκεινο το παδι που εβγαινα απο το σχολείο,ηταν αριστουχος και σπουδασε Ιατρικη στην Γερμανια .Ολα αυτα τα χρονια δεν καταλαβαινα τι με τραβαγε σε αυτον και τι με ενδιαφερει αυτο το ατομο ενω δεν ειχαμε προλαβει καν να δεθουμε τοσο, η απαντηση ηταν μπροστα στα ματια μου.Γιατι με γεμιζε μεσα μου η παρεα του.Γιατι εκεινος πετυχε και εμενα με πειραξε που απογοητευα τους γονεις μου,γιατι τον ζηλευα που εκεινος εφτασε τοσο ψηλα και εγω δεν τα καταφερνα.Αλλα τοσο μεσα μου γινοντουσαν αυτα,και ημουν τοσο μικρη που δεν ηξερα.Και ολον αυτον τον καιρο τον εχω υποσεινηδητα σαν μεσο συγκρισης,με τον ιδιο μου τον εαυτο...Γι αυτο ξανασκεφτειτε τον λογο που νομιζετε οτι ερωτευεστε η σας αρεσουν ατομα που δεν γνωριζετε καλα και τι σχεση εχει αυτο με τον εαυτο σας...