ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομίζω πως στη ζωή μου είχα πάντα "ζωντανή" ψυχή.... Ήμουν ανεξάρτητη, κοινωνική, εκδηλωτική, και τις σφαλιάρες μου τις έφαγα στα γκομενικά, και έξω βγήκα και τα ταξίδια μου πήγα και τα ξίδια μου ήπια και σαν το σκυλί δούλευα γιατί έτσι γούσταρα και γενικά δεν ένοιωθα εγκλωβισμένη ..... Μετά ερωτεύτηκα, έναν άνθρωπο που δεν φοβήθηκε να μου ανοίξει την ψυχή του και να με διεκδικήσει... που ήθελε να προχωρήσει η σχέση στο επόμενο στάδιο και δεν τράβαγε ιδιαίτερα ζόρια..... Νόμιζα ότι αυτό αρκούσε.... Να είναι και οι δύο ερωτευμένοι και να βλέπουν το μέλλον με τον ίδιο τρόπο.... Μετά γάμος, 2 παιδιά και τρελλά ζόρια κατά περιόδους, αλλά εγώ ποτέ δεν έχανα το κουράγιο μου, πίστευα πως αν προσπαθήσω αρκετά σκληρά να είμαι καλή σε όλα, εργαζόμενη, μάνα, αδελφή, φίλη, ερωμένη.....Λάθος μου....Και μετά από 15 χρόνια ανακαλύπτω ότι έχει δεσμό με κάποια αρκετό καιρό .... και ξαφνικά τίποτα δεν έχει σημασία.... Και δεν ξέρω από που να πιαστώ, βγήκα ξαφνικά και απότομα από το συνεφάκι μου και πέφτω στη γη, χωρίς αλεξίπτωτο....Και δεν ξέρω που θα πέσω και προπάντων τι θα σπάσω ρε γαμώτο.....Και τώρα πως το χαλάμε όλο αυτό που φτιάξαμε ?? Και βέβαια δεν θα πω τις τυπικούρες που έλεγαν παλιά.... Να κάτσεις στο σπίτι σου για τα παιδιά σου... Δεν γίνεται... Αλλά και να χωρίσω μου φαίνεται βουνό... Πάντα η μάνα τρώει το πακέτο σε τέτοιες περιπτώσεις.... Νιώθω τρομερά εγκλωβισμένη.... Και συνεχίζω να πέφτω.....