ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
11.2.2020 | 23:37

Πως να πάρω μια απόφαση;

είμαι 32 χρόνων. Είναι το πρώτο πράγμα που θα πω γιατί μεγαλώνω και κάτι πρέπει να κάνω επιτέλους. Ζω στην επαρχία, σε μια πόλη που πια έχει μόνο 7.000 κατοίκους και δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για τίποτα. Ακόμα αι το Σάββατο έξω είναι γεμάτο 50αρηδες όλοι της ηλικίας μου λείπουν.φλερτ δεν υπάρχει καθόλου γνωριζόμαστε όλοι και δεν ξέρω γιατί δεν λειτουργεί καθόλου για εμένα εδώ! Έχω μια πολύ πολύ καλη δουλειά που μυ επιτρέπει να κάνω μια πολύ ωραία ζωή ταξίδια ρούχα δεν μου λείπει τίποτα! Στα προσωπικά μου από το κακό στο χειρότερο 2 μεγάλες σχέσεις από απόσταση και τα τρία τελευταία χρόνια έχω βγει μόνο με δυο ανθρώπους πολύ άσχημες καταστάσεις ο δεύτερος έμαθα μετά από ένα εφτάμηνο που βγαίναμε και μιλούσαμε ότι έχει άλλη..όλοι μου λένε ποσό ομορφη είμαι όπου πηγαίνω αλλά πραγματικά δεν με βοηθάει πουθενά.θα ήθελα παρά πολύ να βρω έναν άνθρωπο να κάνω οικογένεια όχι παιδί ακόμη αλλά να έχω έναν σύντροφο.η τελευταία μου περιπέτεια μου άφησε πολλά θέματα δεν εμπιστεύομαι κανέναν που το είχα από πάντα αλλά τώρα χειροτέρεψε δεν ξέρω γιατί γνωρίζω πάντα τόσο λάθος άνδρες. Η φίλη μυ μου λέει είμαι overqualified για αυτό είμαι μόνη που μου προκαλεί γέλιο.γιατι σε άλλους λειτουργεί και σ εμένα όχι; Κάτι πρέπει να κάνω και έχω σκεφτεί ότι πρέπει να αλλάξω πόλη αλλά που να πάω; Με πιάνει απίστευτη ανασφάλεια αυτό το μόνη, να παλεψω μόνη πως να είμαι μόνη δεν μ αρέσει το μόνη..και δουλειά; Πως να τα βγάλω πέρα με νοίκια σκέφτηκα να πάω αεροσυνοδός μήπως καταφέρω κάτι και μετά σκέφτηκα μηπω να παω εξωτερικό; Το καλοκαίρι δούλεψα Λονδίνο με τρόμαξε πολύ η μοναξια ήμουν και άσχημα ψυχολογικά,σκέφτομαι το Άμστερνταμ δεν ξέρω..είμαι στα χαμένα. Θεσσαλονίκη είναι σαν το σπίτι μου νιώθω πολύ ωραία εκεί αλλά δεν είναι μεγάλο βήμα,η φίλη νου που ζει Αθήνα και ζούσε Λονδίνο μου εξηγεί ποσό δύσκολο είναι το έξω ότι έχει μοναξια και να πάω Αθήνα μαζί της Φοβαμαι κ έχω ανασφάλειες πως μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το σωστό βήμα; Να φύγω από εδώ μήπως καλυτερέψουν όλα και φτιάξω την προσωπική μου ζωή ή θα φύγω από εδώ σ και θα χάσω τα πάντα; Γιατί να μην μπορώ να κάνω επιτέλους μια σχέση και να πορευτώ με έναν άνθρωπο; Νιώθω ότι θα μείνω μόνη για πάντα
3
 
 
 
 
σχόλια
Κάτσε στην πόλη σου και ψάξε καλύτερα.Αν δεν αντέχεις το εξωτερικό σου φαίνεται ότι θα αντέξεις στη χαβούζα της Αθήνας;Το μόνο οικείο εδώ χάμω είναι ότι μιλάνε ελληνικά.Τίποτα άλλο.Πιο οικεία ένιωθα όταν πήγα με τον υπερσιβηρικό στο Μινσκ παρά στην Αθήνα.Ψάξε και στις διπλανές πόλεις.Μην κάνεις το λάθος και πας σε μεγαλούπολη και ειδικά Αθήνα γιατί θα φας το κεφάλι σου και θα το μετανιώνεις για πάντα.
Ένα κουβάρι μέσα στο μυαλό σου όλα. Ξεκινάς από την έλλειψη συντρόφου και καταλήγεις στο Λονδίνο.Πρέπει να βάλεις σε μια σειρά τις προτεραιότητες σου, να θέσεις στόχους και να προχωρήσεις στην εφαρμογή. Το overqualified δεν ξέρω που κολλάει.
Η φίλη σου λέει παπάντζες, δεν είναι αυτό το πρόβλημά σου, το οποίο κατά την ταπεινή μου άποψη είναι πρωτίστως ''πρακτικό'': δεν υπάρχει κάποιος διαθέσιμος στον περίγυρό σου για να σχετιστείς, με τον οποίο να έχεις μία σχετική αρμονία. Όποιος δεν έχει βιώσει αυτή την ''ανυπαρξία'' δεν μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει αυτή η έλλειψη.
Scroll to top icon