ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ανεργία πλέον έχει χτυπήσει κόκκινο και όσο πηγαίνει πολλαπλασιάζονται οι άνεργοι, οπότε η εύρεση εργασία φαντάζει σαν κάποιο άπιαστο όνειρο. Απορώ όμως που μερικοί ενώ έχουν κάποιο πτυχίο ΤΕΙ ή ΑΕΙ το βλέπουν απαξιωτικά λέγοντας πως πλέον δεν έχει κάποια ιδιαίτερη αξία. Δηλαδή το πτυχίο της εκάστοτε σχολής δεν τους ανοίγει κάποια πόρτα επιτυχίας με αποτέλεσμα να γκρινιάζουν και να νιώθουν λανθασμένα αποτυχημένοι. Εδώ λοιπόν θα θέσω το προβληματισμό μου. Πώς πρέπει να νιώθουμε εμείς δηλαδή που δεν έχουμε φοιτήσει σε καμιά σχολή και σε κανένα πανεπιστήμιο και είμαστε απλά απόφοιτοι λυκείου; Εμείς δηλαδή που ούτε κάποιο ΙΕΚ δεν έχουμε βγάλει και είμαστε απόφοιτοι λυκείου του βαθμού 13 ; Εγώ τι πρέπει να κάνω; Να νιώθω αποτυχημένη και να πέσω από το παράθυρο από τη ''ντροπή''; Για χίλιους δυο λόγους μπορεί να αποτύχαμε στις πανελλήνιες, μπορεί να μην είχαμε χρήματα να σπουδάσουμε κάπου, μπορεί να μη θέλαμε, μπορεί να μη τα καταφέραμε, μπορεί να αρρωστήσαμε, μπορεί να μη γουστάραμε να μάθουμε κάτι και αμέσως να δουλεύαμε κάπου με δουλειές του ποδαριού...μπορεί, μπορεί...Ξέρετε ποια είναι η ουσία και το τελικό συμπέρασμα που έβγαλα; Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε και συ αγαπητέ με τα πτυχία και γω που δεν έχω. Είμαστε άνεργοι και εξαρτόμαστε ακόμη από το σπίτι μας. Μόνο που εσείς έχετε προοπτική να τη κάνετε για έξω. Εμείς το πολύ να γίνουμε σκλάβοι σε καμιά κουζίνα ως λαντζιέρηδες.