ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και δύο χρόνια δοκιμαζομαι άσχημα σε επίπεδο ανθρωπίνων σχέσεων. Ειλικρινά δεν ξέρω τι γίνεται και όλοι όσους ήξερα και τους είχα ψηλά, ένας ένας με πρόδωσε με τον δικό του τρόπο(μαζί με την μεγάλη μου σχέση ) ευτυχώς υπαρξαν και εξαιρέσεις Σε κάποια φάση μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια είχα μείνει με δύο καλούς φίλους και οι υπόλοιποι ήταν απλά γνωστοί... Βρήκα την ευκαιρία να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους αλλά και αυτοί αποδειχτηκαν σκαρτοι! Αρνούμαι να πιστέψω ότι εγώ τους έδιωξα όλους, ξέρω ότι σε μια ιστορία πρέπει να υπάρχει αντικειμενικοτιτα αλλά ορκίζομαι ότι όλα αυτά τα άτομα δεν τα έκανα απολύτως τίποτα! Απλά κάποια αποδειχτηκαν πυροτέχνημα και με πολλές υποσχέσεις και απλά δεν τους καίγεται καρφί ενώ κάποια ατομα από τα παλιά απλά σταμάτησαν να με κανουν παρεα χωρίς εξηγήσεις ... Δεν μπορώ να καταλάβω ρε γαμωτο, σας είχα βοηθήσει όλους σας!!!! Είχα ολη την καλή διάθεση να χτίσω πανω στο αυτές τις σχέσεις!!!!!!! Πλέον θα με τρώει ένα γιατί! Γιατί αποδειχθηκατε όλοι σκαρτοι? Τι σας έκανα? Πως θα ξανά εμπιστευτώ? Πλέον ότι άτομο γνωρίζω δεν θα πιστεύω λέξη, χάνω την πίστη στην φιλία...χάνω την πίστη γενικότερα... Ας μου πει κάποιος ότι δεν είμαι τόσο άτυχος και ότι θα γνωρίσω καλούς ανθρώπους το έχω ανάγκη αλλά θέλω να είναι και αλήθεια! Εκτιμώ πάρα πολύ τους ντομπρους ανθρώπους! Θα προτιμούσα να μου πει κάποιος ότι "δεν σε γουστάρω" παρα να εξαφανιστεί σαν κότα! Μου την σπάνε οι δειλοί, έχω μάθει να είμαι "πολεμιστής" δεν τα παρατάω εύκολα αλλά χρειάζομαι και λίγο έλεος δεν μπορώ άλλη σαπίλα στις σχέσεις μου! Αυτό...