ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχασα τον μπαμπάκα μου πριν 1 χρόνο δε θέλω να πω κάτι πάνω σε αυτό απλά επειδή συνεχώς ακούω συζητήσεις για απώλειες αποφάσισα να πω τη δική μ αποψη. δεν ξεπερνάμε ποτέ την οποιαδήποτε απώλεια είτε είναι θάνατος, είτε είναι το τέλος μιας σχέσης.. Απλά μαθαίνουμε να ζούμε χωρίς αυτό.. Συνηθίζουμε να μην υπάρχει.. Να ξυπνάμε χωρίς αυτόν, να μην του λέμε καλημέρα, να μην του εκφράζουμε τα συναισθήματα και τις ανησυχίες μας. Αυτόματως ισχυροποιουνται δεσμοί με πρόσωπα που ήδη υπάρχουν στη ζωή μας ή με καινούρια που αποφασίζουμε να προχωρήσουμε μαζι. Η καινούρια πλέον ρουτίνα κάνει την παλιά ανάμνηση.. Όσο πιο σωστά χτίζεις την καινούρια σου ρουτίνα, τόσο πιο γλυκιά γίνεται και η ανάμνηση.. Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις όπως η δική μου η ανάμνηση είναι έτσι και αλλιώς γλυκιά... Το θέμα λοιπόν είναι να προσπαθούμε να γεμίζουμε την καθημερινότητα μας με στόχους και κίνητρα που μας παρακινουν. Το ξέρω ότι είναι πολύ θεωρητικό αυτό που λέω αλλά μόνο έτσι θα μπορέσουμε να πούμε τέλος σε κάποιες καταστάσεις και μετά να τις κάνουμε γλυκιά ανάμνηση η σκληρό μαθημα.. Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις σου λένε οι καταστάσεις τέλος και σε προλαβαίνουν.. Όπως λέει και το άσμα "ακόμα περισσότερο αυτό που με πειράζει είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω".. Αλλά συγχρόνως αυτό επιδιώκω..