23.11.2013 | 02:22
Ποσο ακομα;
Επειτα απο τοσο καιρο γεματο λογια και συμβαντα, φτασαμε στο τωρα.Εξελιξεις... Πρακτικα; Καμια. Συναισθηματικα; Ως το τερμα.. Με αγαπας, πεθαινω για σενα, σε χρειαζομαι, με εχεις αναγκη, ψυχικα και σωματικα.Και παλι ομως... Ουτε που εχω δει τα χερια σου, δεν ξερω πώς μυριζεις, πώς περπατας, πώς χαμογελας, τι κανεις οταν γελας, πώς νιωθω στο βλεμμα σου... Γιατι ποτε δεν εχω δει το βλεμμα σου.Κι αυτη και η αλλη, το εχουν δει. Για ολες εκανες την υπερβαση, και θες να την κανεις. Για μενα... Ουτε λεξη. Ειμαι τα παντα; Ειμαι η κοπελα σου; Ναι, κατι μου λεει πως οχι, δεν ειμαι. Ενα αποκουμπι, και παλι εκει κατεληξα. Να ζω σε ο,τι εχεις βολευτει, να συμβιβαζομαι, να ριχνω επιπεδο, να φοβαμαι, να πεθαινω... Και οχι στην αγκαλια σου..Ποτε στην αγκαλια σου.Φυγε να με λυτρωσεις, καν’το να χαρεις. Τι με βασανιζεις; Με εχεις κομματιασει, τι περιμενεις; Ελα να σ’αγαπησω... Ελα καρδια μου, γινε η ζωη μου.Αντεχω λιγο ακομα.
