ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τεσσερα χρόνια μόνη ( και πολλά περισσότερα μέσα σε μια σχέση όπου στο τέλος ήμουν αποστασιοποιημένη) και μου την έχουν πέσει πάρα πολλοί. Και από όλους αυτούς εγώ κόλλησα αρχικά με έναν που το μόνο που τελικά ήθελε να επιβεβαιώσει ότι θα μπορούσε να με ρίξει στο κρεβάτι έστω μια φορά.Και εντάξει είπα ότι συμβαίνουν και αυτά και δεν επετρεψα στον ευατο μου να του δείξω πόσο πολύ με πείραξε όλο αυτό και κράτησα το κεφάλι ψηλά και είπα δε θα το βάλω κάτω..Και τώρα βγαίνω πάλι και δίνω ευκαιριες να γνωρίσω καλύτερα κάποιον. Και από όσους βγήκα (και κάποιοι από αυτούς πολύ καλοί άνθρωποι και με καλές προοπτικές) δε με ελκύει κανένας. Νιώθω άδεια .Και ο μόνος που με κάνει τώρα να κόβονται τα πόδια μου κάθε φορά που τον βλέπω είναι ο διευθυντής μου στην νέα μου δουλειά.ο οποίος τυγχάνει να είναι και παντρεμένος (κάτι που για μένα ΕΙΝΑΙ κόκκινη γραμμή) οπότε είναι εκτός συναγωνισμού και δε το συζητάω καν. Και συνεχίζω να δίνω ευκαιρίες μπας και νιώσω έλξη για κάποιον άλλον.Και αναρωτιέμαι ... Ειμαι σε ηλικία που αποφεύγω τις κακοτοπιες και έχω πλέον κριτήριο για το τι θα ήθελα από μια σχέση. Ηρεμία, να περνάμε καλά ,να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, να κάνουμε σεξ και να γελάμε..Είναι τόσο δύσκολο να είμαι και μια φορά τυχερή και να με ελκύει και κάποιος που να με θέλει και αυτός;; Γιατί είναι τόσο δύσκολο όλο αυτό;;; Δε θέλω να ξανακάνω το λάθος και να είμαι με κάποιον που δε με τραβάει πραγματικά. Γιατί έζησα με κάποιον πολλά χρόνια έτσι. Και τώρα θέλω μια πραγματική ευκαιρία να ερωτευτώ.