ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την έφερα στο σπίτι... εκέι που κάποτε μέναμε μαζί.Την "πήρα" από παντού και παντού, στην κρεβατοκάμαρα, στην τουαλέτα μπροστά στον καθρέφτη, στην κουζίνα, στον καναπέ του σαλονιού, στο πάτωμα... παίζει να μας άκουσε όλη η πολυκατοικία, της μαγείρεψα ό,τι καλύτερο μπορούσα, έστρωσα το τραπέζι, άνοιξα κρασί, άναψα κεράκια, με κοίταγε και την κοίταγα στα μάτια, μου είπε το πιο γλυκό "σ αγαπώ" που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια, της πρότεινα να κοιμηθουμε μαζί, και να ξυπνήσουμε το πρωί για να πάμε στις δουλειές μας... αρνήθηκε ευγενικά γιατί έπρεπε να φύγει, μου υποσχέθηκε όμως πως την επόμενη φορά θα γίνει, και όταν άνοιξε την πόρτα κι εφυγε, το σπίτι άδειασε μονομιάς...Κι εσύ? το μόνο που ξέρεις να κάνεις ειναι να στέλενις εξώδικα προσπαθώντας να ανεβάσεις (κι άλλο)την διατροφή των παιδιών... Πόσο καμένη παίζει να σαι... κι εσύ και ο ηλίθιος δικηγόρος που έχεις...Δε σου έφτασε που σε άφησα να πάρεις τα πράγματα σου κι εσυ άδειασες ΟΛΟ το σπίτι,(να 'ναι καλά τα φιλαράκια μου, που το ξαναγέμισα)Δε σου έφτασε που σήκωσες Και τα λεφτά μου απο τον κοινό λογαριασμό...μου ζαλίζεις και τ αρχίδια καθε λίγο και λιγάκι...μικρόψυχη και μικρόμυαλη ήσουν πάντα...*η ζωή έστω και στα 40 συνεχίζει να είναι το ίδιο ωραία και γλυκιά, και μην αφήνετε κανέναν να σας μαυρίζει την ψυχή, ακόμα κι αν είναι η ίδια σας η μάνα...*Πόσο θα γούσταρα να το διαβάσεις...