17.9.2012 | 03:10
Πόσο με βασανίζει η σκέψη σου...
Τι να κάνω που δεν έχουμε κανέναν κοινό φίλο, που δεν είμαστε στις ίδιες παρέες, που δεν με ξέρεις καν προσωπικά αλλά μια μόνο στιγμή ήταν αρκετή για να μου είναι αδύνατο να σε βγάλω από το μυαλό μου εδώ και δύο βδομάδες? Τι να κάνω που δεν ξέρω καν πως να σε προσεγγίσω (είμαι και κορίτσι), που σε βλέπω ελάχιστα αλλά παρ'όλα αυτά δε μπορώ να φάω ούτε να κοιμηθώ εξ αιτίας σου? Που είσαι η πρώτη μου σκέψη το πρωί? Που παρακαλάω ως δια μαγείας να σου έρθει και να μου στείλεις ένα μήνυμα έστω και στο φέισμπουκ αν θυμάσαι και ποιά είμαι..?!Γιατρέ μου, σε πόσο χάλια κατάσταση βρίσκομαι???