ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω γιατί το γράφω εδώ....54 μέρες σήμερα από τότε που έχασα τον αντρουλη μου....το στήριγμα μου....Ο πόνος αβάσταχτος....Μόνο κάποιος που το πέρασε μπορεί να το καταλάβει....Μέσα σε 25 μέρες η παλιοαρωστια μου τον έλιωσε και έσβησε στην αγκαλιά μου....Μεγάλο σοκ....Ένας λεβέντης 53 χρόνων .....έμεινα μόνη και δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσω ποτέ....για όλους η ζωή συνεχίζεται εκτός από μένα που σταμάτησε εκείνο το βράδυ που έφυγε σαν πουλάκι μεσα στα χέρια μου.....ειναι αδικια ρε γαμωτο.....αλλιως τα σχεδιαζαμε....( γιαυτο ο θεος γελαει οταν κανουμε σχεδια ).....αγαπημένε μου δεν πρόλαβα να το συνειδητοποιησω αυτο που συνέβη....τόσο γρήγορα....δεν σε χορτασα....ζουσαμε μονοι μας εχοντας ο ενας τον αλλον....αφου ο θεος δεν μας αξιωσε με ενα παιδακι...Σου έλεγα κάθε μέρα Πόσο σ'αγαπώ...οπως και εσυ αλλωστε....ελπίζω να με συγχωρέσεις αν καμία φορά σε πίκρανα όλα αυτά τα χρόνια που ζήσαμε μαζί....ξέρω ότι η ψυχούλα σου θα ρθει απόψε ξημερώνοντας Ψυχοσάββατο.....Και δεν θαθελες να κλαιω ολη μερα....ομως αγαπη μου δεν το θελω ....Γιατί ακόμα δεν το έχω πιστέψει ότι δεν θα σε ξαναδώ... και δεν ξερω πως θα συνεχισω χωρις εσενα.....σε βλεπω παντου....ολα σε θυμιζουν....χρειαζομαι βοηθεια το ξερω....αλλα δεν υπαρχει κανεις....