ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να τρώω παγωτό χωρίς να μετράω τις θερμίδες, να χοροπηδάω, να κάνω ποδήλατο, να παίζω με τα χώματα, να βρέχομαι με το μαγιό και το λάστιχο, να κάνω φίλες ανταλλάσσοντας αυτοκόλλητα και οι μόνες μου έγνοιες να είναι τί θα γράψω στο διαγώνισμα της Δευτέρας. Ας υπήρχε κάποιος τότε να μου πει πως αυτό δεν ήταν και τόσο σημαντικό και η ζωή μου θα ήταν πολύ πιο διασκεδαστική. Να παίζουμε μπάλα στη γειτονιά και να φοβόμαστε να πάμε να την πιάσουμε μπροστά από την πόρτα της γιαγιάς που βγαίνει και μας μαλώνει και όλοι την έχουν πάρει από φόβο και όποιος τελικά πηγαίνει, να γυρίζει με θριαμβευτικό ύφος για το περίσσιο θάρρος του...χα χα Ούτε καταθλίψεις, ούτε μοναξιά, ούτε φόβος για το μέλλον ούτε μιζέρια. Μια αγκαλιά από τη μαμά και όλα στη θέση τους. Μανούλα μου, κάνε με πάλι παιδί και αυτή τη φορά θα σε παιδέψω λιγότερο! Αχ και να γινόταν έτσι...