ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν μου ειχε περασει η σκεψη απο το μυαλο πως θα ηθελα με τοσο ζηλο να εργαστω στον τομεα της ιατρικης. . .το θεωρουσα ισως το πιο βαρετο επαγγελμα. . .υστερα ερχονται στη ζωη μου,τυχαια περιστατικα που με οδηγουν εκει. . .συγγενεις,φιλοι,συντροφοι. . .μπλεκουν με ναρκωτικες ουσιες. . .και απο εκει ξεκινανε ολα. . .αρχιζω και βλεπω τη 'ζωη' τους,την ελευθερια που τους παρειχαν τα ναρκωτικα,την εξαρτηση και εν τελει την καταντια. . .ειδα στα ματια του αδελφου αυτο που δεν πιστευα οτι θα εβλεπα,την εξαθλιωση. . . και τωρα υστερα απο τοσες δυσκολιες και τοση προσπαθεια το ξεπερασε. . .αυτο που ειδα στον αδελφο μου δεν θελω να το ξαναδω σε αλλον ανθρωπο,ηταν οτι χειροτερο μπορουσα να αντικρυσω στα 15 μου χρονια. . .ετσι θελω να δουλεψω σε κεντρα απεξαρτησης. . .περιμενω απλα να τελειωσω τις σπουδες μου. . .κι ομως περασαμε τοσα και παρολα αυτα,ολοι( ακομη και ο αδελφος μου) ειναι εναντιον μου. . δεν θελει κανενας να εργαστω σε αυτο το χωρο. . .ειναι δυνατον?αν μπορεις να παρεχεις σε καποιον βοηθεια να μην το κανεις?ειναι απλα ενας οπισθοδρομικος τροπος αντιληψης τους οπως θεωρω εγω η απλα θεωρουν πως εκεινοι οι Ανθρωποι ειναι αξιοι της μοιρας τους??