ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουμε χωρίσει από τον προηγούμενο Δεκέμβρη.Τους 2 πρώτους μήνες ήμουν καλά, ένιωθα ελεύθερη, χωρίς πιέσεις.Και μετά ήρθε το σκοτάδι.Αρνούμαι να κάνω ξανά σχέση, διώχνω κάθε πιθανό μέλλον με αυτούς που με πολιορκούν, έχω έντονη την αίσθηση της πίεσης σε κάθε μου στιγμή μαζί τους. Μου λείπει αυτό το όμορφο συναίσθημα που ζούσα μαζί του και μπαίνω συνέχεια σε ανώφελες συγκρίσεις των άλλων μαζί του. Και πάντα, βγαίνει εκείνος νικητής.Το χειρότερο μετά από έναν χωρισμό από μακροχρόνια σχέση, είναι οι ξαφνικές αναμνήσεις. Εκεί που περπατάς, που χαζεύεις κάτι στην τηλεόραση, εκεί που συζητάς, έρχεται ο άλλος στο μυαλό σου, ευθύς αμέσως, μέσα από μια αναφορά που συνδέει το κοινό σας παρελθόν με το μοναχικό σου μέλλον. Και είναι δύσκολο να το παραβλέψεις, γιατί είναι παντού.Συνηθίζεις να ζεις με την παρουσία του στο μυαλό σου, βιώνοντας την απουσία του στη ζωή σου.Λένε πως περνάει όμως όλο αυτό. Πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός και αργά ή γρήγορα, οι αναμνήσεις ξεθωριάζουν, συρρικνώνονται και δίνουν χώρο σε καινούριες.Θα γίνει αυτό και σε μένα;Πότε;