ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνώρισα αρκετές φορές κλειστούς ανθρώπους που δεν μιλάνε και δεν ανοίγονται. Έζησαν άσχημα πράγματα όπως κι εγώ, αλλά πάντα εγώ έπρεπε να προσπαθώ να καταλάβω και να τους πλησιάσω. Κουράστηκα και έγινα χειρότερα από εκείνους. Ζω πολλά χρόνια στη μοναξιά γιατί δεν θα το αντέξω άλλη μια φορά και δεν θέλω να το διακινδυνεύσω να σπάσω ξανά. Φοβάμαι τις σχέσεις και τον κόσμο εξαιτίας τους με σπάσανε έγινα χίλια κομμάτια. Κάθε μέρα που περνάει θυμάμαι κάτι, τις προσπάθειες που έκανα και έτρωγα τα μούτρα μου. Δεν το δείχνω σε κανέναν και ας νιώθω ότι κάψανε την ψυχή μου. Δεν τους κρατώ κακία δεν φταίνε εκείνοι που δεν έφυγα πριν καώ. Αν όμως μπορούσα να αρχίσω από την αρχή, ποτέ ξανά δεν θα έμπλεκα με άνθρωπο πονεμένο από αυτούς που δεν μιλάνε, φτύνεις αίμα χωρίς αποτέλεσμα. Είναι από την αρχή ταλαιπωρία με έναν τέτοιο άνθρωπο, δεν βλέπεις άσπρη μέρα. Δεν θυμάμαι ποτέ να μπόρεσα κι εγώ να μιλήσω για τα δικά μου βάσανα, πάντα κάποιος άλλος είχε προτεραιότητα. Ένιωθα συμπόνια γιατί έχω υποφέρει κι εγώ, αλλά σε μένα αυτοί οι πονεμένοι άνθρωποι δεν δείξανε ποτέ συμπόνια, δεν ξέρω γιατί. Νόμιζα ότι εμείς που έχουμε υποφέρει πιο πολύ θα νιώθαμε ο ένας τον άλλον, αλλά όσους γνώρισα νιώθανε μόνο τον δικός τους πόνο. Λέγανε ωραία λόγια στη θεωρία, αλλά όταν ερχόμασταν στο δια ταύτα και γινόταν πιο στενή η γνωριμία, άρχιζε το μαρτύριο. Έπρεπε συνέχεια να κάνω πίσω να καταπίνω παράπονα και να δείχνω κατανόηση μέχρι που στέρεψα. Έχω περάσει πολλές ώρες στο τηλέφωνο να κλαίω χωρίς να ακούγομαι και να υπομένω καταθλιπτικές ιστορίες με την ελπίδα ότι αν αντέξω κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο. Άλλες φορές μιλούσα εγώ με τις ώρες προσπαθώντας να φτιάξω τη διάθεση στον άλλον παρηγορώντας και εμψυχώνοντας αλλά το αποτέλεσμα δεν κρατούσε ποτέ. Τώρα πια τρομάζω όταν ακούω για αγάπη και έρωτες, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι να γνωρίσω κάποιον άνθρωπο μου φαίνεται ότι είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να μου συμβεί και δεν θέλω ποτέ στη ζωή μου να το ξαναζήσω. Όταν ζεις μόνος σου κανείς δεν μπορεί να σε κάνει κομμάτια, μόνο έτσι υποφέρεται πια η ζωή. Αν μπορούσα να αρχίσω από την αρχή, θα απέφευγα ανθρώπους που φορτώνουν με την συμπεριφορά τους στεναχώριες σε άλλους ανθρώπους. Αν γνώριζα κάποιον που έλεγε στενάχωρες ιστορίες και ότι είναι απογοητευμένος θα έφευγα τρέχοντας να σωθώ. Εγώ δεν πλησίασα ποτέ κάποιον άνθρωπο αν δεν είχα κάτι θετικό να του δώσω, άλλοι άνθρωποι το κάνουν. Αν μου έλεγε ότι έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους θα έτρεχα να σωθώ, θα ήξερα ότι αν μείνω θα ματώσω. Και όταν φεύγεις γιατί δεν αντέχεις άλλο, σε γεμίζουν ενοχές και περνάς άλλο μαρτύριο. Μερικοί σου λένε ότι είσαι σαν όλους τους άλλους και απλά κλείνεσαι στον εαυτό σου και δεν θέλεις τίποτε ποτέ πια από κανέναν.