Κανε μου μια χαρη. Μην απαξιωνεις τον εαυτο σου για μια κατασταση την οποια δεν συνδιαμορφωσες. Οι περισσοτεροι που ειμαστε στα 30 αυτη τη στιγμη, ισα που προλαβαμε να μπουμε στην αγορα εργασιας και να μας πεταξει εξω. Κι υστερα, τα λογια αυτα των γονεων, που μεσα στα νευρα αψυχολογητα πετιουνται λες και εσυ καταβροχθησες χτες βραδυ το ΑΕΠ, ηχουν τοσο σκληρα που δε θα πρεπε να σε αγγιζουν. Ισως ειναι η μεγαλυτερη μας ευκαιρια να συνειδητοποιησουμε τι εχουμε και οχι τι μας λειπει. Ξερω οτι ειναι δυσκολο και τελικα τα ριχνεις ολα στον καθρεφτη, αλλα να ξερεις, εκανες αυτο που αγαπουσες. Και ετσι πρεπει παντα. Αν θες να λεγεσαι ανθρωπος. Καλη χρονια και δυναμη, απο αλλη μια στην ιδια κατασταση. http://www.youtube.com/watch?v=JX7guuf-3UU
3.1.2013 | 18:56
Πότε άραγε
θα βγάλω και εγώ μερικά λεφτά;Όχι περιστασιακά, όχι χαρτζιλίκι, λεφτά για να περνάω χωρίς βοήθεια από άλλους. Να μπορώ να πάρω ένα δώρο στους φίλους με δικά μου λεφτά, να μην αγχώνομαι που μια φίλη μου ζήτησε να γίνω κουμπάρα της και δεν έχω λεφτά, πώς θα τα μαζέψω; Αυτό που ξέρω να κάνω πολύ καλά είναι να διαβάζω..Σπουδές με άριστα, μεταπτυχιακά, υποτροφίες, κι άλλο πτυχίο, αφού δεν έβρισκα με τίποτα δουλειά -ούτε για γραμματέας.Όλα αυτά τα κάνω για να έχω περισσότερες πιθανότητες να βρω δουλειά και να ασχολούμαι με πράγματα που πραγματικά μ'αρέσουν και με γεμίζουν.Ήμουν στο εξωτερικό και συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ (εγώ τουλάχιστον) να ζήσω μόνη μου, μόνο με δουλειά ή σπουδές. Και εδώ, όμως, μου φαίνεται ότι σιγά-σιγά βυθίζομαι.Μερικές φορές σκέφτομαι, ότι όλα αυτά που κάνω είναι άχρηστα -όλα τα πτυχία, τα σεμινάρια. Μόνο έξοδα, ακόμα κι αν κάποια τα έχω καλύψει με υποτροφίες. Το μόνο που έχω καταφέρει είναι να δουλεύω περιστασιακά για χαρτζηλίκι σε παρεμφερή ή και τελείως άσχετα πράγματα. Έτσι, να κοροϊδεύω τον εαυτό μου ότι δεν κάθομαι με σταυρωμένα χέρια.Σήμερα,γύρισε η μητέρα μου και μου είπε "Και τι έχεις κάνει εσύ; Τίποτα, μια τρύπα στο νερό.."29 χρονών σε λίγους μήνες...και τι έχω κάνει; Να μην έχω λεφτά να πάρω ένα δώρο στο φίλο μου για τη γιορτή του. Ποτέ δεν ήθελα να σκέφτομαι τα λεφτά, πάντα ρομαντική -θέλω να ασχοληθώ με κάτι που μ'αρέσει, δεν με απασχολούν τα λεφτά..οκ, αλλά κάποια στιγμή αυτά τα καταραμένα λεφτά χρειάζονται για να είσαι ανεξάρτητος και να καλύπτεις τις βασικές σου ανάγκες.Τα καλύτερα μας χρόνια περνάνε μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια.Θα ήθελα να είμαι λίγο πιο αισιόδοξη, αλλά τώρα δυστυχώς δεν μπορώ.
1