3.6.2016 | 05:24
Ποτε δε μπορουσα να φανταστω
οτι θα νιωθω τοσο μονη στα 19 μου, τοσο μονη και κενη. Οτι θα ειχα απογοητευτει τοσο απο τη ζωη και απο τους ανθρωπους. Οτι θα προσπαθω να κοιμαμαι ολη την ημερα για να μη σκεφτομαι και ακομα και τα ονειρα μου να μη με αφηνουν σε ησυχια. Οτι θα εδινα τα παντα σε εναν ανθρωπο, ο,τι πιο γλυκο και αγνο εχω μεσα μου, ολη μου την υπομονη και την αγαπη και θα πληγωνομουν ετσι. Ποτε δε μπορουσα να φανταστω πως ενω στην αρχη ημουν απομακρη και επιφυλακτικη, στη συνεχεια δωθηκα ετσι σε εναν ανθρωπο και δεθηκα μαζι του βαθια και τον ερωτευτηκα και τον αγαπησα ολοκληρωτικα. Θελω να φυγω, να αφησω τη σχολη, να παραιτηθω απο τη δουλεια και απο τη ζωη και να παω να ριζωσω στο αγαπημενο μου νησι. Χωρις να μπορω να επικοινωνησω με κανεναν. Μεχρι να ηρεμησω, μεχρι να μου περασει ολο αυτο, ο πονος, ο θυμος και να μπορεσω επιτελους με καθαρο μυαλο να σε καταλαβω. Να καταλαβω γιατι θες συνεχεια να φευγεις, γιατι δε πιστευεις στη δυναμη αυτου που εχουμε, γιατι δε με θες διπλα σου, γιατι δεν αξιζω να ειμαι διπλα σου..Θελω να κατσω στα βραχια, να με χτυπανε τα κυματα και οι πυρινες ακτινες του ηλιου για μερες μεχρι να λιωσω και να γινω ενα με τη θαλασσα, ενα με το χωμα, να απελευθερωθω. Να μεταμορφωθω. Να γινω γλαρος και να πεταξω μακρια απο ο,τι με βασανιζει.Σε αγαπαω παραξενο κοριτσι μου, βαθια και αληθινα. Και ας μην προλαβα να στο πω. Και ας μην προλαβα να το ζησω μαζι σου.