ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω τις εξομολογήσεις καιρό. Έχω παρατηρήσει ότι αν κάποιος άνω των 40 αποφασίσει να εξομολογηθεί ότι ψάχνει τον έρωτα, αμέσως στήνεται λαϊκό δικαστήριο. Τα σχόλια του τύπου "τι θες βρε παππού/γιαγιά" δίνουν και παίρνουν. Και εντάξει, καταλαβαίνω την αλαζονεία της νεότητας που θεωρεί ότι τα πάντα ανήκουν μόνο σ αυτή. Που θεωρεί ότι ένας άνθρωπος 40+ είναι με το ένα πόδι στον τάφο. Και γω στα 20 έτσι μπορεί να σκεφτόμουνα οπότε δεν παρεξηγώ.Όμως ρε παιδιά αν θεωρήσουμε ότι το δικαίωμα στον έρωτα είναι αναφαίρετο πως μπορείτε έτσι απλά να το "απαγορεύετε" σ' έναν άνθρωπο που βρίσκεται στα 40, τα 50 ή τα 60. Ποιος αποφάσισε ότι ο έρωτας, η αγάπη και η ανάγκη για συντροφικότητα είναι σαν την άδεια οδήγησης που στα 65 λήγει! Και στην τελική ενημερώστε με σε ποια ηλικία πρέπει ν' αποφασίσω ότι η ζωή μου τελείωσε και πρέπει ν αγοράσω γάτα και κέντημα και ν αρχίσω την σταυροβελονιά;;;