22.6.2012 | 01:18
Ποτε θα ξυπνησω απο σενα
Οταν ξεπερναω ενα κολημα μου.Μια εμονη που με κανει να γυρναω γυρω απο μια κατασταση που αποριπτει η λογικη, σαν το ζαλισμενο μυγακι γυρω απο μια λαμπα, ειναι σαν να ξυπναω απο ενα ονειρο.Και απορω με τον εαυτο μου,και βλεπω καθαρα, και δεν μπορω να καταλαβω πως ημουνα τοσο μαλακας.Ε λοιπον πρωτη φορα μου συμβαινει να σκαει το αποκαθηλωμενο, το αποθεοποιημενο, το πλεον γηινο με ολες τις ανασφαλειες και τα ελατωματα του, ξανα και ξανα με μεγαλυτερη ορμη, σαν να εχει διαρκειας στους επισημους σε καθε αγωνιστικη.Εχει αλαξει η ομαδα συθεση, γηπεδο και προπονητη και ετουτη εκει ακουνητη και πιο ακαταμαχητη απο ποτε.Δεν μου χει ξανατυχει τετοιο πραμα και απορω.Ειμαι στα καλα μου?
