ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μέθυσα πάλι τις προάλλες... Δε σε σκεφόμουν στην αρχή και περνούσα καλά. Μετά σε θυμήθηκα, και κρατιόμουν να μην σε πάρω τηλέφωνο. Ήταν να βγούμε μαζί, το θυμάσαι; Όταν όμως στο είπαν τα παιδιά, τι τους είπες; "Εγώ δεν έρχομαι αν είναι κι αυτή". Τώρα τι να σου πω; Σέρνομαι στα πατώματα για σένα κι εσύ με απορρίπτεις έτσι απλά... Ας ήξερα το λόγο τουλάχιστον, θα σε ξεχνούσα και θα συνέχιζα να ζω ζωρίς τη σκέψη σου... Έτσι μ'αφήνεις να τρέφω ελπίδες, και ελπίζω, δε ξέρεις πόσο ελπίζω, κάθε μέρα ελπίζω να σε δω, κι όταν σε δω ελπίζω να με κοιτάξεις με αυτό το βλέμμα που είναι σα να λες "χαίρομαι που σε βλέπω", κι ελπίζω όταν θα φεύγουμε να μην τρέχεις μπροστά με τους άλλους γιατί φοβάσαι να μείνεις μόνος σου μαζί μου... Κι επειτά ελπίζω να με φιλήσεις, αλλά που; Το χω χάσει αυτό εδω και καιρό, έτσι δεν είναι;Μετά σε πήρα τηλέφωνο, κι ούτε θυμάμαι τι σου είπα, μόνο την φωνή σου θυμάμαι, εκείνη τη φωνή δε μπορώ να την ξεχάσω, ήσουν καλά, το άκουσα, και σε ήθελα, να σαι καλά μαζί μου, αλλά είσαι καλύτερα χώρια μου. Αυτό που με αγνοείς έχει αποτέλεσμα; Σε μένα έχει πάντως οφείλω να σου πω, τώρα πια είσαι συνέχεια στις σκέψεις μου, στα ονειρά μου, απλά δεν είσαι κοντά μου. Κι έτσι νιώθω την απουσία σου, την αδιαφορία σου... Πες μου, εσύ, σε αηδιάζω; Γιατί με σπρώχνεις; Σε αποθώ; Δε θέλω άλλο να προσπαθώ να μαντέψω τι νιώθεις, να δίνω μάχη για να σε δω, να σε δικαιολογώ σε όλους επειδή "είναι δύσκολη η θέση του, καταλαβετέ τον". Με θες ή δε με θες ρε; Δύσκολο είναι να μου δώσεις μια απάντηση;