13.7.2013 | 17:07
Πραγματικότητα.
Τον γνώρισα ένα βράδυ μεθυσμένη σε κοινή παρέα. Αρχίσαμε να μιλάμε μέχρι που η παρέα μας έφυγε και το μαγαζί έκλεισε. Ξεκίνησε κάτι πολύ όμορφο και γλυκό ανάμεσά μας. Κάθε μέρα μιλάγαμε και γελάγαμε ασταμάτητα. Γέλαγα τόσο πολύ μαζί του που ώρες ώρες μετάνιωνα για το ερωτικό μας κομμάτι. Έλεγα μακάρι να ήταν φίλος μου για να μη χαλάσει ποτέ αυτό που ζω. Πηγαίναμε για μπάνιο κάθε μέρα μέχρι χτες... η διαδρομή ήταν το πιο ωραίο κομμάτι της ημέρας μας. Τραγουδάγαμε δυνατά και εγω συνεχώς δάκριζα από τα γέλια. Είχαμε συμφωνήσει πως δε θα είμαστε μαζί. Εγώ μόλις είχα χωρίσει από μια μεγάλη σχέση ενώ αυτός σε περίπου ένα μήνα θα φύγει και θα πάει στον Καναδά χωρίς επιστροφή. Ωστόσο περνάγαμε υπέροχα. Ήξερα πως υπάρχει και κάτι άλλο στη ζωή του. Δεν με πείραζε.. ήμουν τόσο καλά. Μέχρι που άρχισα να ερωτεύομαι... σήμερα τα ξημερώματα του είπα πως τα ξέρω όλα. Μου το παραδέχτηκε. Δεν είπαμε τίποτα άλλο... ήθελα απλά να περάσουμε καλά. Δεν έπρεπε να πω κάτι. Άλλωστε αυτό υπήρχε όλο αυτόν τον καιρό και δεν πτοηθήκαμε. Κάποιος πάντα είναι πρωταγωνιστής, κάποιος κομπάρσος και κάποιος γράφει το σενάριο. Κάποιος θα φύγει, κάποιος θα έρθει. Κάποιον πάντα θα θυμάσαι... ήξερα πως είναι πολύ ωραίο για να είναι αληθινό και ιδανικό... το πιο ωραίο και το πιο σύντομο παραμύθι μου. Τώρα επιστρέφω εκεί που ήμουν...