ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γράφει τελειόφοιτος ιατρικής.Γενικά η τάση που επικρατει ειδικά στην Ελλαδα θέλει το γιατρό στο ρόλο του γονέα και τον ασθενή στο ρόλο του παιδιού. Ο ασθενής είναι αδύναμος και πρεπει ό,τι του πει ο έμπειρος και εξουσιαστικός γιατρός να κάνει. Αν γνώριζε άραγε τι κουμασι ειναι ο γιατρός στη ζωή του, θα ήταν το ίδιο προσηνής απέναντι στα γεμάτα κύρος λόγια του; Έχω δει γιατρούς και γιατρούς στη ζωή μου. Πολλοί είναι διαμάντια και πολλοί απλός άνθρακας. Σκέτη χόβολη, θράκα. Που εκμεταλλευόμενοι την εκ θέσεως εξουσιουλα τους κανουν υποδείξεις για το τι είναι σωστό και τι λάθος.Ο ασθενής, σκέφτεται απλοϊκά. Δεν έχει πολλές φορές την πολυτέλεια να κρίνει. Τυφλώνεται από καθαρά μαρκετιστικες συμπεριφορές και εμπιστεύεται την υγεία του σε όποιο γιατρό διαφημίσει καλύτερα το τομάρι του. Δυστυχώς το παιχνίδι αυτό αναγκάζονται να παίξουν και οι πιο συνετοί γιατροί. Και έτσι η επιστήμη γίνεται μάρκετινγκ. Και μετά είναι και οι φαρμακευτικές, που πλασάρουν με δέλεαρ τα προϊοντα τους στους γιατρούς για συνταγογράφηση.Το θέμα είναι τι μπορεί να κάνει ο ανίδεος ασθενής; Να σπάσει το φαύλο κύκλο δοκιμάζοντας το γιατρό του και την επιστημονική του επαρκεια. Να κόψει αυτήν την παθολογική σχεση του με το γιατρό. Πρέπει (ο ασθενής) να καταλάβει ότι και ο γιατρός έχει την ανάγκη του, όχι μόνο αυτός του γιατρου. Αν και στο βαθμό που νοιάζεται για την υγεία του, να φροντίσει να μάθει για την πάθηση του από πολλές πηγές, η εγκυρότητα των οποίων πρέπει συνεχώς να αξιολογείται. Ο γιατρός μέχρι τώρα αναλαμβάνει μεγαλύτερη ευθύνη (και άρα εξουσία) της ζωής του ασθενούς λόγω κατάρτισης. Αν ο ασθενής "καταρτιστει" κι αυτός στο βαθμό που του αναλογεί, όχι μόνο θα αναλάβει μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης της ζωής του, αλλά θα βοηθήσει και το γιατρό στο έργο του. Αλλά προσοχή: η ημιμαθεια χειρότερη από την αμάθεια. Το να γκουγκλαρω την πάθηση μου δε σημαινει ότι μαθαινω από τι πάσχω.Δεν υπάρχουν έτοιμες και γρήγορες λύσεις. Αλλά σε θέματα υγείας μας συμφερει να συνεχίσουμε να ρισκάρουμε; Μήπως, λοιπόν, να αλλάξει ο ασθενής;