ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θα βρω ποτέ στη ζωή μου, μία κανονική δουλειά. Μια ζωή θα "τρωω" από τους γονείς μου και θα "ζω" από τα προγραμμάτα με αποτέλεσμα ο κάθε εργοδότης που στέλνω βιογραφικά να μην με καλεί διότι δεν θα με πέρνει στα σοβαρά επειδή όπως συνηθίζεται σε αυτά του είδους τα προγράμματα ο πρακτηκάριος δεν έχει καθόλου ευθύνες, ωστόσο όμως παίρνει πολλά περισσότερα χρήματα από έναν που εργάζεται και σου λένε, ότι είσαι τυχερή/ος, γιατί άλλοι έχουν ενα σωρό ευθυνές κάνοντας υπερωρίες κτλ με πολύ χαμηλότερο μισθό από έναν πρακτηκάριο. Και μετά σε κάνουν να αισθάνεσαι άσχημα και αχάριστη/ος. Και σου λέει μετά, τώρα που είσαι κάτω των 30 δεν πειράζει, αλλά μετά στα 30 θα πρέπει να σταθεροποιηθείς. Και πως θα γίνει αυτό που σε δύο χρόνια γίνομαι 30 και δεν μέ έχουν καλέσει ούτε για συνέντευξη; Όσο περνάνε τα χρόνια και δεν βρίσκω δουλειά συμμετέχω στα προγράμματα για τα λεφτά και άντε για καμιά "προυπηρεσία" που επιλέγω σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις πάνω στον κλάδο μου. Δεν θέλω άλλη μία τέτοια χρονιά σαν τη φετινή, αλλά αν δεν θα έχω ούτε τη φετινή αλλά χειρότερη δεν θα έχω ούτε λεφτά. Δεν ξέρω τι θα απογίνω όταν οι γονείς μου φύγουν από τη ζωή, λογικά στο δρόμο θα καταλήξω και στα σισίτια. Αλήθεια, θέλω να κλάψω... :'(