ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον πηρα τηλ στη γιορτή του. 2 φορες. Γιατι προφανως στην αρχη δεν το σηκωσε, αλλα επεμεινα. Ξανα πηρα μιση ωρα μετα, και το σηκωσε. Του ειπα χαρωπη χρονια πολλα. Ηταν απιστευτα αδιαφορος και φουλ νυσταγμενος, και με ρωτησε 2 φορες πως ειμαι, τι κανω, που ειμαι κι αν πηγα χωριο.. ρωτησε εντελως τυπικα, απλως για να σκεφτει οτι ρωτησε και να τα εχει καλα με τον εαυτο του-δεν τον ενοιαξε ουτε δευτερολεπτο πως ειμαι στ αληθεια. Δεν ρωτησα ποτε πως ειναι γιατι ενιωθα την αδιαφορια, και τον αφησα να παιξει αυτος μπαλα και να μου το κλεισει λεγοντας ευχαριστω, θα τα πουμε, γεια.Πιο κρυο γεια απ την ανταρκτικη. Και αυτο.Πονεσε ολο αυτο, περισσοτερο κι απ την σιωπη του τοσο καιρο.Τελος παντων, εγινε.Ας μου πει καποιος πως να τον ξεπερασω παιδια, δεν την παλευω αλλο..