25.7.2016 | 01:09
Πριν κοιμηθω
Έχω ένα κόμπο στο στομάχι. Που θα ξυπνήσω αύριο να πάω για δουλειά. Που πληρώνομαι πολύ λίγα για αυτά που κάνω. Που κάνω πράγματα απλά για να καλύπτω τις ελλείψεις προσωπικού χωρίς να βελτιωνομαι χωρίς να μαθαίνω. Που πάλι θα φύγω πρωί και θα γυρίσω νύχτα. Πτώμα. Που δεν είσαι εδώ να κάνουμε σχέδια για μια καλύτερη ζωή. Που τα σχέδια μας ορίζονται συνεχώς απο τις αποστασεις, απο τους άλλους..Που νιώθω συνέχεια οτι χαραμίζω κάθε μέρα που περνάει σε πράγματα λίγα.
