ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ελεγα οτι θα ηθελα τοσο πολυ να ζησω κατι δυνατο ακομα και να ηταν να πονεσω μετα γτ τουλαχιστον θα ενιωθα κατι.βλεπεις δεν αντεχα να ειμαι μονιμως σε μια ουδετερη κατασταση και μονο για την παρτη μου.τωρα ομως ποναω τοσο πολυ και αισθανομαι τοσο αβεβαιη μαζι σου που ωρες ωρες νομιζω οτι η καρδια μου θα σπασει.δεν θελω να ξεχασω αυτα που ζησαμε,αντιθετα θα ηθελα να σταματησει ο χρονος σε εκεινες τις ημερες που αισθανομουν τοσο καλα μαζι σου.αλλα καποιες στιγμες σκεφτομαι οτι το να ξεχασω τα παντα ειναι ο μονος τροπος για να αισθανθω καλυτερα.δεν ξερω αν αντεχω να περιμενω μεχρι να εισαι σιγουρος για το τι θες αλλα ουτε μπορω να δωσω το τελος απο μονη μου γιατι φρικαρω στην σκεψη οτι δεν θα σε ξαναδω.ειμαι τοσο ανοητη και τοσο αδυναμη,βλεπεις.υποθετω λοιπον πως ολο αυτο που τραβαω μου αξιζει :/