ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχει ωσ εξησ!μια γνωστη μου απο το πανεπιστημιο μου βγαζει φοβερη μελαγχολια σε σημειο να με εξοργιζει...εχω σκεφτει ενιοτε οτι ως ανθρωπος δεν εχει αξια.μου βγαζει απιστευτη σκληροτητα τον χειροτερο εαυτο μου..δεν εκδηλωνω εξωτερικα αυτην τη συμπεριφορα αλλα σκεφτομαι ετσι και ειναι τοξικο..δεν θελω ουτε να την βλεπω..μου χαλαει η διαθεση...οταν με προσεγγιζει σκεφτομαι οτι ειμαι και εγω μια απ τα ιδια και μαλλον ταυτιζεται..δηλαδη μαλλον φοβαμαι οτι δειχνω και γω καημενη και μιζερη στους αλλουσ και αποκρουω αυτον τον φοβο ισοπεδωνοντας την κοπελα..εστω και εσωτερικα με τις σκεψεις αυτες..στην παρεα την οποια τελοσπαντων ειμαι σε υπερενεργεια για να μην νιωσει κανενας οπως εγω νιωθω για αυτην την κοπελα..μιλαω γρηγορα,δεν δειχνω τα οποια προβληματα με απασχολουν,αυτοσαρκαζομαι και γενικως δειχνω οτι τιποτα δεν ειναι ασχημα..η τουλαχιστον προσπαθω γιατι το τι περναει στους αλλους δεν το ξερω..και ειναι ο μεγαλυτερος μου φοβος ο παραπανω..δεν με νοιαζει να μην με συμπαθουν,να τους βγαζω μιζερια και οικτο το τρεμωωωω...και γι αυτο δεν επιδιωκω και πιο στενες σχεσεισ,φιλιες..μην δουν κατι στην πορεια τετοιο και με φτυσουν,,.να φανταστειτε οτι εγω την προσεγγισα αυτη την κοπελα και μια μερ α εγινα μπουχος.ουτε καλημερα δεν της ξαναειπα..ειναι και λιγο ξερακιανη στο προσωπο και σκεφτομαι μηπως ειναι το σουλουπι της μελαγχολικο και οχι το στυλ της και η ιδιαιτερα αργη της ομιλια που σου ρχεται να της πεις..αι ρε κοπελια μας αποκοιμησες..μιλα πιο γρηγορα στιβαρα..καθομαι μπροστα απο τον καθρεφτη και προσπαθω να φανταστω οτι ειμαι ενας τρτος μπας και διακρινω τετοια σημαδια..τωρα που αδυνατισα κιολας και μικρυνε και το προσωπο μου φοβαμαι διπλα...αλλα ρε παιδια δεν πιστευετε οτι ολα ειναι θεμα χαρακτηρα??εαν δειχνεις ευδιαθετος και ενεργητικος και πλακατζης υπαρχει περιπτωση να βγαζεις αυτην την αυρα στους αλλους ??