ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πήγα για δουλειά σε ένα δικηγορικό γραφείο επειτα από σύσταση ενός γνωστού..είμαι φοιτήτρια 20 χρόνων και σκέφτηκα ότι θα μου έκανε καλό μια πρώτη τριβή στα πράγματα..Τέλος πάντων με κάλεσε ο δικηγορος που είναι περίπου 65 ετών να με δει και άρχισε να μιλαει περί ανέμων και υδάτων..ελεγε διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα που ουδεμία σχέση είχανε με το αντικείμενο του..Εγώ απλά κάθομουν και τον άκουγα ,γιατί συν τις άλλοις με είχε συνεπάρει ο τρόπος που εκφραζοταν και τον άκουγα με προσοχή..Πριν φύγω μου είπε να είμαι πιο συζήτησιμη και ότι δεν αρκούν πολλές φορές μόνο οι πανεπιστημιακές γνώσεις..Ντροπιαστικά γιατί πράγματι είχε δίκιο..Είναι αλήθεια πως έχω ένα προβλήμα με την επικοινωνια μου με τους ανθρώπους.Ακομα και με συμφοιτητές μου.Δεν μπορώ να κουβεντιάσω αισθάνομαι πάντα ότι είναι καπως αδιαφορα αυτά που θα πω ή ότι αν ανοίξω συζήτηση για ένα πιο περίπλοκο θέμα , πέραν για παράδειγμα του που θα βγουμε και του τι μας είπε το αγόρι ,θα λήξει πρόωρα γιατι δεν θα έχω γνώσεις ή ευρύτερες απόψεις για να εξελιχθεί η συζήτηση.. πόσο ακόμα με αυτόν τον δικηγόρο δηλαδή που προφανώς κάθε μέρα κάτι άλλο θα λέει . Νομίζω όλο αυτό είναι ελλειψη αυτοπεποίθησης πιο πολύ και λιγότερη ενημέρωσης .Το ξέρω γιατί είναι κάτι που με έχει κράτησει μακριά και από το να κάνω φίλους , σχέσεις και πολλά άλλα.. Ενώ μέσα μου ξέρω ότι αξίζω κάτι ,δεν μπορώ δυστυχώς αυτό να το βγάλω στους άλλους..Και οκ με είπε φιλότιμη αυτός ,με είπε έξυπνη,μου είπε ότι του φαίνομαι δεκτική μαθήσεως αλλά εγώ νιώθω πως ήδη χαλασε η εικόνα μου με την πρώτη γνωριμία..Ούτε με τα μαθήματα τα πήγα τελεια πέρυσι και δεν έχω που να στηριχθω για να παω με όρεξη να κάτσω σε αυτό το γράφειο. Καμιά συμβουλή για να βελτιώσω λίγο το πρόβλημα που προανέφερα?