ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν είμαι 19 χρόνων και τώρα που τελειώνει το καλοκαίρι με έχει πιάσει μια θλίψη...Βασικά όλο το καλοκαίρι ημουν λίγο χαλιά περιστασιακά και θα σας εξηγήσω τον λογο...Αισθάνομαι ότι η ζωή μου είναι χάλια ενώ ουσιαστικά δεν είναι και τοσο...Πέρασα στην σχολή που ήθελα πάντα και είμαι περήφανη για αυτό,έχω την δυνατότητα να πηγαίνω κάθε μέρα το μπάνιο μου,έχω το αμάξι μου, είμαι υγιής και τέλος παντων σε θεωρητικό επίπεδο θα μπορούσα να κάνω ότι θέλω...Παρ όλα αυτά τα βλέπω όλα με μια απαισιοδοξία..Βαρέθηκα αυτή την καθημερινότητα κάθε μέρα πρωί σπίτι μπάνιο για καμια μπύρα το βράδυ και όλο το καλοκαίρι μου κύλησε κάπως έτσι...το άλλο μου πρόβλημα είναι ότι δεν έχω αρκετούς φίλους...Έχω κάνα δυο με τους οποίους είμαι πιο κοντά και βγαίνουμε και κάνα δυο που κρατάμε παρέα από το σχολείο...αλλά όλοι είναι ξενερωτοι ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται...Αν προτείνω να πάμε για κάνα ποτό το βράδυ ποτέ δεν θέλουν και θέλουν να πάνε για ύπνο από τις 12 ενώ ήμαστε όλοι ελεύθεροι ...για μπάνιο τα ίδια...δεν είναι λίγες οι φορές που καταλήγω με τους γονείς μου....εγω ήθελα στην ηλικία αυτή να κάνω διάφορα να πάω μια εκδρομή να κάνω πράγματα που θα θυμάμαι...το θεμα ειναι ότι είμαι πολύ εσωστρεφής και δεν έχω ιδεα πως θα κάνω καινούργιους φίλους πλέον...έχω αφεθεί στην σκέψη ότι σε ένα μηνα φεύγω και θα γνωρίσω εκεί νέο κόσμο...αλλά και εκεί πολύ φοβάμαι ότι με την εσωστρέφεια μου δύσκολα θα ανοιχτω...Τελος πάντων κάθε μέρα κάτι μου τρώει την ψυχή..ήταν που ήταν ο χειμώνας δύσκολος που ξαναεδινα πανελλήνιες ενώ όλοι έφευγαν ήρθε και το καλοκαίρι και έδεσε..Δεν μπορώ να νιώθω αυτο το βάρος να με πλακώνει ολη μέρα...Μήπως έχω κατάθλιψη ή υπαρξιακά προβλήματα?τι να είναι αυτό?Θέλω να γνωρίσω νέο κόσμο και να ανανεωθω ακόμα και στην πόλη που είμαι τώρα αλλά μου είναι πολύ δύσκολο...Ακομα και ένα αγορι τουλάχιστον να ξέρω ότι με αγαπάει κάι θα ναι κοντά μου..Αν μπορειτε βοηθήστε με δεν θέλω να νιώθω ότι η ζωή μου είναι τόσο βαρετή και να αυτοκαταστρεφομαι