ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.6.2018 | 17:12

Προβληματισμένη

Μένω στην επαρχία και θα μετακομίσω Αθήνα για δουλειά. Ξεκινάω την Δευτέρα. Η δουλειά φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα και είναι πάνω στο αντικείμενο μου σε πολυεθνική εταιρία. Φυσικά είμαι χαρούμενη που επιτέλους βρήκα μία "καλή" δουλειά. Είμαι 30 ετών και ελπίζω αυτή η δουλειά να είναι και η τελική στην οποία θα κάνω και την "καριέρα" μου. Ή τουλάχιστον να μείνω αρκετά χρόνια αν βρω κάτι καλύτερο αργότερα. Η εταιρία αλλά και η θέση που θα αναλάβω θα κάνει πάρα πολύ καλό βιογραφικό μου. Ο μισθός δεν ξέρω πόσα είναι καθαρά, δεν το γράφει το συμβόλαιο, μόνο μεικτά γράφει, αλλά προς το παρόν δεν με απασχολεί ιδιαίτερα αφού θα συγκατοικώ με άλλο άτομο και έχω ήδη ένα δικό μου budget από άλλες δουλειές. Η εταιρία αυτή φαίνεται αξιόλογη και μου είπαν πως υπάρχει αναγνώριση και εξέλιξη, οπότε με τον καιρό πιστεύω θα ανέβει και ο μισθός. Έκανα υπολογισμούς για καθαρό μισθό που βρήκα στο internet αλλά δεν ξέρω κατά πόσο αξιόπιστο είναι αλλά φαίνονται να είναι καλά χρήματα για αρχή. Τέλος πάντων, αυτό που με στεναχωρεί λίγο είναι οι γονείς μου επειδή βρίσκονται και οι δύο σε ευάλωτη θέση. Έχουν κάποια προβλήματα υγείας σωματικά αλλά και ψυχικά, ίσως όχι τόσο σοβαρά αλλά τους παρεμποδίζουν να κάνουν με συνέπεια τις αγροτικές δουλειές τους. Πράγμα που σημαίνει ότι ο μισθός στο σπίτι θα είναι πολύ μικρότερος και η κούραση ακόμα μεγαλύτερη και μένα αυτό με στεναχωρεί. Ναι, κάποτε ήθελα και συνεχίζω να θέλω να φύγω από το πατρικό μου και να κάνω μία νέα αρχή στην ζωή μου. Ήθελα να φύγω στο εξωτερικό αλλά εξαιτίας αυτών των προβλημάτων το ανέβαλλα. Τώρα θα μου πείτε, ποια η διαφορά να είμαι Αθήνα ή εξωτερικό, η απόσταση υπάρχει και πάλι, δεν αλλάζει κάτι ούτε μπορώ να βοηθήσω περισσότερο.
3
 
 
 
 
σχόλια
Αν είσαι μοναχοπαίδι, ό,τι και να κάνεις, κάτι θα πρέπει να αφήσεις στην άκρη: είτε εσένα, είτε τους γονείς σου. Από ένα σημείο και μετά, όσο σκληρό και να ακούγεται (εκτός εάν είσαι ζάπλουτη), δε χωράνε δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη.
Κοίτα να κάνεις ο,τι καλύτερο μπορείς για τον εαυτό σου στα 30, ώστε στα 45 να μπορείς να προσφέρεις στους γονείς σου με άνεση. Μην έχεις ενοχές για το τώρα.
Τον εαυτο σου να βοηθήσεις. Να είχες τελειώσει γεωπονικό, να σου έλεγα κάτσε στα χωράφια, μπορείς να εφαρμόσεις τις γνώσεις σου, να πας τις δουλειές σας ένα βήμα παραπέρα. Τώρα όμως οι γνώσεις σου και τα ενδιαφέροντά σου είναι άλλα. Καλώς ή κακώς δε ζούμε για τους γονείς μας. Σκέφτομαι συχνά τους δικούς μου, πώς να τους αφήσω, πώς θα τα βγάλουν πέρα οι δυο τους, μη χρειαστούν κάτι, μην προκύψει κάποιο σοβαρό θέμα υγείας, χίλιες φορές τη μέρα τα σκέφτομαι αλλά πρέπει να κοιτάμε μπροστά, τι είναι καλύτερο για εμάς, τι θα μας κάνει ικανοποιημένους. Και επιλέγουμε. Και βοηθάμε τους γονείς όπως μπορούμε, με το να τους επισκεπτόμαστε, με το να τους παίρνουμε λίγες μέρες μαζί μας, ίσως οικονομικά. Ό,τι μπορούμε αλλά πρώτα για εμάς.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon