ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω παρατηρήσει στον ευατο μου το εξής : ότι δεν μπορώ με τίποτα Να κρατήσω κακία και θυμό για ένα πρόσωπο. Ότι και να μου κάνει. Στην αρχή θα θυμωσω ναι, θα νευριασω αλλά δεν θα κρατήσω αυτή τη στάση για καιρό,μετα από λίγο θα σκεφτώ ότι αυτό το άτομο μπορεί να συμπεριφερεται έτσι γιατί έχει λάβει ανάλογες συμπεριφορές από άλλους, η γιατί έχει τα θέματα του. Και αμέσως θα το προσπεράσω και θα το δικαιολογήσω. Δηλαδή αν κάποιος στη δουλειά μου φωνάζει χωρίς να κάνω το οτιδήποτε και έχει συμπεριφορά υποτιμητικη προς το πρόσωπό μου, θα θυμωσω αλλά μετά θα σκεφτώ ότι ίσως δεν έχει λάβει αγάπη, η ίσως έχει κόμπλεξ και δρα έτσι. Και θα μπω αυτόματα στη θέση του. Επισης νιώθω απαίσια αν κάποιοι κοροϊδέψουν κάποιον, τότε μπαίνω αυτόματα στη θέση αυτού που τον κοροιδεψαν, και είναι λες και νιώθω όσα νιώθει. Δεν λέω ότι είμαι Αγία, προφανώς και εγώ κάποιες φορές έχω κοροϊδέψει η πληγώσει κάποιον, αλλά με απίστευτες τύψεις αφότου το έκανα. Να φανταστείτε μια φορά μου είχε φέρει ένας ντελιβερας έναν καφέ και επειδή έκανε λάθος κάτι στα ρέστα και γέλαγε συνέχεια, τον είπα χαζό όταν έκλεισα τη πόρτα. Κόντεψα να βάλω τα κλάματα που τον αποκάλεσα έτσι. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι δεν θέλω να μπαίνω τόσο στη θέση του άλλου και να τον δικαιολογώ γιατί αδικω τον ευατο μου εν τέλη και τον έχω αδικήσει πολλές φορές είναι η αλήθεια. Δεν ξέρω πως να το σταματήσω όλο αυτό.