Λυπάμαι πολύ για τα τραύματά σας. Η μόνη βοήθεια είναι από έναν κατάλληλο ειδικό που θα σας ταιριάζει. Ψάξτε το λίγο περισσότερο, σίγουρα η γενίκευση δεν κάνει καλό γιατί δεν έχετε γνωρίσει όλους τους άντρες του κόσμου. Κάπου υπάρχει κάποιος που θα αξίζει την αγάπη και την εμπιστοσύνη σας.
5.8.2023 | 11:34
ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Από που να ξεκινήσω δεν ξέρω.Η ζωή μου είναι μια μάχη.Αγωνίζομαι κατά της αδικίας από τότε που γεννήθηκα.Λεκτική και σωματική βία μέχρι και τα 19 μου , από ένα πατέρα που έπινε .Ούτε αφορμή δεν υπήρχε ,να πεις πως τον εκνεύριζα με κάτι. Όχι..Μπορεί να διάβαζα απλά αλλά εκείνη την ώρα αυτός να ήθελε να ξεσπάσει επάνω μου..Έφυγα μακριά. Έκανα πολλές σπουδές..Πιο πολύ όμως για να αποφύγω τον χώρο εργασίας μιας και το κοινωνικό άγχος μου είχε χτυπήσει την πόρτα. Και ζούσα με λίγα από υποτροφίες.Πέθανε και ο πατέρας μου και δεν ξέρω αν ένιωσα λύπη.Και μετά έφυγα ακόμα πιο μακριά.Και ύστερα ήρθαν και στο δρόμο και βιασμοί.΄Έτρεχα στα δικαστήρια.Στον αγώνα..Κερδισμένη στους δικαστικούς αγώνες. Αλλά τόσο χαμένη κοινωνικά.Σήμερα είμαι 40 χρονών και δεν μπορώ να εκτιμήσω τους άντρες με τίποτα.Προσπάθησα με διάφορες τρόπους να βάλω λογική.Να μην γενικοποιώ. Νιώθω όμως τόσο μόνη.Και κουρασμένη από τόσες μάχες. Τα νεύρα μου είναι τσιτωμένα και νιώθω άσχημα γι-αυτό. Γι-αυτό και κλείνομαι. Έτσι κ αλλιώς δεν μπορώ πια να γελώ με αόριστα πράγματα εκεί έξω. Τα δοκίμασα και όλα. Ψυχοθεραπείες, αντικαταθλιπτικά, γνώση, Ρέικι, γιόγκες ,διαλογισμούς.
Μόνο στα δάση όταν χάνομαι νιώθω ευτυχής.Μακριά από την ανθρώπινη φύση.Και ειδικά την ανδρική. Εσείς τι κάνετε αν είστε προκαταλειμμένες με κάτι ;
5
