ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ανάγκη λοιπόν με έφερε στον κόσμο τους.Ποτέ δεν μου άρεσε η ιδέα και όλοι μας ξέρουμε το γιατί, χωρίς πολλές αναλύσεις.Είναι ένας χώρος όπως βεβαιώθηκα, που ή που πρέπει να είσαι χαζή και να μην αντιλαμβάνεσαι το ρόλο σου ή που πρέπει να κάνεις τη χαζή.Να 'μαι ομως λοιπόν εδώ να το κάνω, θέλοντας να πιστεύω ότι κάνω τη χαζή ενώ δεν είμαι. Ή το να κάνεις τη χαζή επίτηδες, σε κάνει ακόμα πιο χαζή και από ορίτζιναλ χαζή;Πόσο αηδιαστικός κλάδος. Να σε προσφέρουν στο πιάτο λες και είσαι μπούτι κοτόπουλο. "Σηκωθείτε κορίτσια να σας δουν οι πελάτες-- Μα καμία σας δεν έχει βυζιά; --Εσύ που έχεις άνοιξε κάνα κουμπί -- Σας θέλω βαμμένες με τακουνάρες κουκλάρες -- Γυναίκες είστε κουνηθείτε λίγο..." Αυτά κι ένα σορό άλλα σφυροκοπάνε μέσα στο κεφάλι μου και τρελαίνομαι... Το πρότυπο της γυναικάρας που χαμογελάει στον κάθε λιγούρη για τα λεφτά, που είναι γυναίκα επειδή κουνιέται, που είναι κουκλάρα όχι χάρη στη φύση και στο είναι της, αλλά στο μακιγιάζ και δε ξέρω τι άλλο...Μα πιο πολύ με αηδιάζω εγώ. Εγώ που το δέχτηκα. Εγώ που έφαγα μια ώρα μπροστά στον καθρέφτη να γίνω η κουκλάρα τους...Εγώ που ενώ το παίζω υπεράνω, επηρεάστηκα απο τα λεγομενά τους.《Δεν είσαι λεπτούλα》είπε η αρμόδια, όταν με είδε με το φαρδύ τζιν και μου έδωσε να βάλω το 38. Στιγμιαία λοιπόν ναι σκέφτηκα πως πρέπει να αδυνατισω... Ποια εγώ, εγώ που τις κατακρίνω, εγώ που ξέρω πως πρέπει να παχύνω... Φαντάζομαι μια κοπέλα με ψυχολογικά, θα ήταν ήδη δηλαδή στο μπάνιο να κάνει εμετό... Φυσικά λίγη ώρα μετά αφού το 38 μου κολυμπούσε, έβαλα το 34 (το πιο μικρό της εταιρείας) κι ακόμα κι αυτό είχε χώρο. Κάπου εκεί λοιπόν μετά την "επιβεβαίωση" του 34 ότι είμαι λεπτή, αναρωτιέμαι με την κενότητά τους...την κενότητά μου...Τι έπαθα γιατί το σκέφτηκα; Πόσο εύκολα επηρεαζόμαστε από πρότυπα ακόμα κι αν τα έχουμε υποτίθεται απορρίψει; Κι αν μια φράση σου αλλάζει ξαφνικά την άποψή σου για σένα, τι κάνει ο συνεχής κατακλυσμός από όλα τα μέσα; Δεν πάμε καλά μου φαίνεται...