28.12.2012 | 17:20
Προς....
Άνοιξα την καρδιά μου. Όχι αμέσως, μου πήρε κάποιο χρόνο, δεν είναι και το πιο έυκολο πράγμα στον κόσμο. Εσύ τί έκανες; Δεν ξέρω. Δεν ξέρω τι έκανες, μου λές ψέματα ή μισές αλήθειες, τα οποία είναι ένα και το αυτό. Ίσως όταν γυρίσω όλο αυτό να τελειώσει, και δεν μου έχεις αφήσει πολύ χώρο επιλογής από πλευράς μου και αυτό με σκοτώνει. Αυτό που επίσης με σκοτώνει είναι να μην μου λες τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι σου. Είσαι κομμάτι της ζωής μου εδώ και 9 μήνες, αλλά εγώ μάλλον σταμάτησα να είμαι κομμάτι της δικής σου κάπου στη μέση και από τότε έχουν μπει άλλα άτομα σε αυτή. Αυτό όπως και να'χει είναι βαρύ, σκληρό και κατατρώει σαν παράσιτο την καρδιά μου. Και δυστυχώς και για τους δυο μας το κατάλαβα πολύ αργά. Μου ζήτησες να σκεφτώ γιατί είμαστε σε αυτή την κατάσταση. Ίσως γιατί εγώ προσπαθώ να καταλάβω γιατί έγιναν όλα αυτά απο τη δική σου πλευρά με λάθος τρόπο. Αλλά δε γνωρίζω άλλο τρόπο από αυτό.Προτιμώ μια σκληρή αλήθεια πάρα ένα γλυκό ψέμα. Και να θυμάσαι. Σε αγάπησα από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο φιλί.