ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι νέα, αθλήτρια, μορφωμένη. Με προσεγγίζει γνωστός και μου πουλά έρωτα. Τα γνωστά. Μωρό μου, σε θέλω, σε χρειάζομαι κλπ. Επιμένει, τηλεφωνεί πολλές φορές τη μέρα και μιλάμε ώρες τη νύχτα. Κάνει σχέδια κοινά για το μέλλον. Είναι τρυφερός και ρομαντικός. Μου μεταδίδει μετά από κάποιο χρονικό διάστημα τον ενθουσιασμό του. Είναι ο πρώτος άνδρας που δεν βιάζεται να ολοκληρώσει τη σχέση του μαζί μου παρά την εμφανή επιθυμία του – καταλαβαίνετε τι εννοώ. Με γνωρίζει σε όλους τους φίλους του, μου λέει δεν υπάρχει άλλη γυναίκα στη ζωή μου και δεν έχει υπάρξει τον τελευταίο χρόνο. Και ενώ η συμπεριφορά αυτή διαρκούσε 2 μήνες, ξαφνικά αλλάζει συμπεριφορά, χάνεται, γίνεται ασυνεπής. Το φινάλε: μου δηλώνει απερίφραστα ότι χρειάζεται οικονομική βοήθεια και οποιαδήποτε ψυχολογική υποστήριξη θα μπορούσα να του προσφέρω εγώ του είναι εντελώς αδιάφορη. Εκεί που νόμιζα ότι έβγαινα με τον Χ, μου ξημερώνει ένας Υ τελείως διαφορετικός. Και τελειώνω την επαφή οριστικά μαζί του για πιο πολύ από όλα σιχαίνομαι την ασυνέπεια και το παιχνίδι του φτυσίματος. Και ρωτώ τους άνδρες ειδικά: πώς να έχουμε καλή γνώμη για το φύλο σας; Γιατί ζητάτε αγάπη χωρίς να μπορείτε να τη δώσετε πίσω; Γιατί το παίζεται σοβαροί όταν και όσοι από εσάς δεν είστε; Σε μια εποχή που το σεξ είναι τόσο εύκολο γιατί δεν αφήνετε τα «καλά» κορίτσια στην ησυχία τους;