ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες με χτύπησε ένα μηχανάκι. Ευτυχώς κανείς από τους δυο μας (οδηγός - κι εγώ) δεν έπαθε κάτι σοβαρό. Έχω απλά δύο επιπόλαια τραύματα, μία γρατζουνιά στον αριστερό αστράγαλο εσωτερικά και ένα χτύπημα στον δεξιό αντίχειρα που τώρα έχει σχεδόν ξεπρηστεί.Ήταν αρκετό όμως για να με ταρακουνήσει και να με προσγειώσει στην πραγματικότητα, θυμίζοντας μου ότι ακόμη και κάτι τόσο απλό, όπως το να περάσεις τον δρόμο, αν δεν γίνει με προσοχή μπορεί να καταλήξει σε τραγωδία.Μόλις με είχε αφήσει ένας φίλος με το αμάξι του και ξεκίνησα να περάσω απέναντι. Αριστερά μου ο δρόμος ήταν άδειος. Δεξιά όμως υπήρχαν αυτοκίνητα που δεν μου επέτρεπαν να δω τη δεύτερη λωρίδα μέχρι το βάθος του δρόμου.Στιγμιαία σκέφτηκα πως όσο βλέπω είναι αρκετό για να προλάβω να περάσω και ξεκίνησα λέγοντας στον εαυτό μου "παιχνιδάκι...το έχεις κάνει χιλιάδες φορές!". Την ώρα που έφτασα όμως στη μέση του οδοστρώματος και μπορώντας πλέον να δω περισσότερο, είδα ένα μηχανάκι να έρχεται προς το μέρος μου. Εντελώς αυθόρμητα έκανα άλλο ένα μεγάλο βήμα για να περάσω και εκεί δεν ξέρω τι συνέβη...σταμάτησα! Ήταν τέτοια η απόσταση που μας χώριζε, που για μιά στιγμή αμφέβαλα στο αν προλαβαίνω ή όχι. Είχα ήδη όμως βρεθεί στην πορεία του και δεν μπορούσα να αποφασίσω αν πρέπει να κάνω μπροστά ή πίσω, που πλέον δεν έβλεπα κιόλας αν έρχεται κάτι.Η αβεβαιότητα μου αυτή φαίνεται πως μεταδόθηκε και στον οδηγό που κι αυτός τη μία προσπαθούσε να κάνει δεξιά την άλλη αριστερά και την ίδια στιγμή να σταματήσει το μηχανάκι. Αν έχετε βρεθεί ποτέ σε παρόμοια κατάσταση, όλα γίνονται πολύ γρήγορα αλλά ταυτόχρονα και βασανιστικά αργά. Σα να βλέπεις ένα βίντεο καρέ-καρέ.Παρένθεση: εδώ να πω ότι ο οδηγός της πάπιας που ήταν ντελιβεράς δεν έφταιγε σε τίποτα, ούτε έτρεχε υπερβολικά. Εγώ πετάχτηκα μες τη μέση και δεν έκανα ούτε μπροστά ούτε πίσω. Θα μπορούσα να τον πάρω στον λαιμό μου αν άλλαζε πορεία και έπεφτε σε καμιά κολόνα ή κάποιο αυτοκίνητο.Τελευταία στιγμή, ασυναίσθητα έκανα ένα μικρό βήμα μπροστά και αυτό μας γλίτωσε από τη μετωπική σύγκρουση που θα μας είχε στείλει σίγουρα και τους δύο στο νοσοκομείο. Δεν είχα βγει όμως τελείως από την πορεία του, χτύπησα μάλλον στο τιμόνι και σε κάποιο πατάκι και αυτό ήταν αρκετό για να με πετάξει 2-3 μέτρα πιο πέρα. Έκανα μια περίεργη πιρουέτα (!) με περιστροφή και προσγειώθηκα με το ένα πόδι γλιτώνοντας το να σωριαστώ τελείως στο έδαφος! Ευτυχώς δεν έπεσε ούτε ο ντελιβεράς, είχε σταματήσει στο πλάι του δρόμου και προσπαθούσε κι αυτός να ηρεμήσει και να καταλάβει τι είχε μόλις συμβεί.Ανταλλάξαμε δυο-τρείς κουβέντες και αφού βεβαιωθήκαμε πως είμαστε καλά χαιρετηθήκαμε και ο καθένας πήρε το δρόμο του.Συνειδητοποίησα όμως πόσο εύκολα και από τη μία στιγμή στην άλλη μπορεί κανείς να βρεθεί στο κρεβάτι του νοσοκομείου ή και χειρότερα. Μάλιστα πρόσφατα έβλεπα ένα βιντεάκι στο Youtube, όπου ένα φορτηγό που έχασε τον έλεγχο παρέσυρε μία στάση λεωφορείου και μαζί όσους το περίμεναν και σχολίαζα έκπληκτος και αρνητικά την αδράνεια των θυμάτων που έβλεπαν το φορτηγό να έρχεται κατά πάνω τους και δεν έκαναν τίποτα, με αποτέλεσμα δυστυχώς να χάσουνε τη ζωή τους. Δεν πέρασαν λίγες μέρες και πήρα το μάθημα μου με το να βρεθώ σε παρόμοια κατάσταση και να "αντιδράσω" με σχεδόν ίδιο τρόπο.Το μήνυμα είναι πως πρέπει να είμαστε όλοι πιό προσεκτικοί και λιγότερο βιαστικοί. Αν δεν είμαστε σίγουροι γι' αυτό που πάμε να κάνουμε ας περιμένουμε μερικά δευτερόλεπτα για να εκτιμήσουμε ξανά και καλύτερα την κατάσταση. Μπορεί να μας γλιτώσει από πολύ ταλαιπωρία ή να γλιτώσει και την ίδια μας τη ζωή. Ατυχήματα ή και δυστυχήματα συμβαίνουν καθημερινά και δεν είναι κάτι που συμβαίνει σε άλλους, μπορεί να συμβεί στον καθένα, ακόμη και σε ‘μένα!! (Σιγά ρε μεγάλε, ποιος είσαι;;).